Ere long, thine eyes will behold the standards of divine power unfurled throughout all regions, and the signs of His triumphant might and sovereignty manifest in every land.
As most of the divines have failed to apprehend the meaning of these verses, and have not grasped the significance of the Day of Resurrection, they therefore have foolishly interpreted these verses according to their idle and faulty conception. The one true God is My witness! Little perception is required to enable them to gather from the symbolic language of these two verses all that We have purposed to propound, and thus to attain, through the grace of the All-Merciful, the resplendent morn of certitude. Such are the strains of celestial melody which the immortal Bird of Heaven, warbling upon the Sadrih of Bahá, poureth out upon thee, that, by the permission of God, thou mayest tread the path of divine knowledge and wisdom.
“و عنقريب است که اعلام قدرت الهی را در همه بلاد مرتفع بينی و آثار غلبه و سلطنت او را در جميع
ديار ظاهر مشاهده فرمائی. باری، اکثر علماء چون اين آيات را ادراک ننمودهاند و از مقصود قيامت واقف نشدهاند لهذا جميع را به قيامت موهوم من حَيثُ لا يَشعُر تفسير می نمايند. خدای واحد شاهد است که اگر قدری بصيرت باشد از تلويح همين دو آيه جميع مطالب که مقصود است ادراک می شود و به صبح منير ايقان به عنايت رحمان واصل می گردند. کَذلِکَ تَغَنُّ عَلَيکَ حَمامَةُ البَقاءِ عَلی اَفنانِ سِدرَةِ البهاء لَعَلَّ تکُونَنَّ فی مناهِج العِلْمِ وَ الحِکمَةِ بإذنِ اللّه سالِکاً.”
“من حَيثُ لا يَشعُر”
از لحاظ بی شعوری / از لحاظ نادانی
“کَذلِکَ تَغَنُّ عَلَيکَ حَمامَةُ البَقاءِ عَلی اَفنانِ سِدرَةِ البهاء لَعَلَّ تکُونَنَّ فی مناهِج العِلْمِ وَ الحِکمَةِ بإذنِ اللّه سالِکاً” از حضرت بهالله است: این چنین کبوتر بقا بر شاخه های درخت بهاء برای تو نغمه سرایی میکند شاید که در راههای علم و دانایی به اجازه پروردگار سالک شوی.