بند یکصد و سی و نهم : خطاب به اهل بیان و حکم ازدواج

ثمّ انظروا ما نزّل فی مقام اخر لعلّ تدعون ما عندکم مقبلين الی اللّه ربّ العالمين * قال لا يحلّ الاقتران ان لم يکن فی البيان و ان يدخل من احد يحرم علی الاخر ما يملک من عنده الّا و ان يرجع ذلک بعد ان يرفع امر من نظهره بالحقّ او ما قد ظهر بالعدل و قبل ذلک فلتقربنّ لعلّکم بذلک امر اللّه ترفعون * کذلک تغرّدت الورقآء علی الافنان فی ذکر ربّها الرّحمن طوبی للسّامعين *

And now consider what hath been revealed in yet another passage, that perchance ye may forsake your own concepts and set your faces towards God, the Lord of being. He [The Báb] hath said: “It is unlawful to enter into marriage save with a believer in the Bayán. Should only one party to a marriage embrace this Cause, his or her possessions will become unlawful to the other, until such time as the latter hath converted. This law, however, will only take effect after the exaltation of the Cause of Him Whom We shall manifest in truth, or of that which hath already been made manifest in justice. Ere this, ye are at liberty to enter into wedlock as ye wish, that haply by this means ye may exalt the Cause of God.” Thus hath the Nightingale sung with sweet melody upon the celestial bough, in praise of its Lord, the All-Merciful. Well is it with them that hearken.
نظر کنید به آیه ای که نازل شده است در مقام آخر (منظور حضرت اعلی است) امید است که تقالیدی که نزد شما هست را رها کنید و به طرف خداوندی که پروردگار عالم است روی آورید. گفت –حضرت اعلی- ازدواج مرد با زن جایز نیست مگر اینکه هر دو به شریعت بیان وارد شوند. و اگر یکی از زن و یا شوهر داخل شوند بر دیگری مایملکش حرام میشود الا به اینکه رجوع کند و مومن شود. انجام این حکم بعد از امر –ظهور من یظهر الله- که ما به حق او را ظاهر خواهیم کرد، مرتفع میشود و یا بعدل ظاهر شده است تا قبل از آن نزدیکی کنند (غیر بابی و بابی میتوانند ازدواج کنند) شاید به وسیله ی آن امر الهی منتشر شود. این چنین خواند ورقا حضرت اعلی در ذکر پروردگارش که رحمان است. خوشا به حال کسانی که میشنوند.

“لا يحلّ الاقتران ان لم يكن فى البيان وان يدخل من احد يحرم على الاخر ما يملك من عنده”
اين آيه از کتاب مبارک بيان که حضرت بهاءاللّه نقل فرموده‌اند مؤمنين را متوجّه قرب ظهور من يظهره اللّه می سازد. حضرت اعلی ازدواج بابی با غير بابی را تحريم و همچنين تعلّق دارائی همسر مؤمن را به شوهر يا زن غير بابی نهی فرمودند ولی اجرای اين دو حکم را به صراحت موکول به ظهور من يظهره اللّه نمودند و حضرت بهاءاللّه قبل از آنکه اين احکام به مرحله اجرا در آيد آنها را ملغی فرمودند. جمال مبارک با نقل اين فقره به اين مطلب اشاره می فرمايند که حضرت اعلی در طيّ اين آيات امکان ارتفاع امر حضرت بهاءاللّه را قبل از امر خود پيش بينی فرموده بودند.
حضرت ولىّ امراللّه در گاد پاسز بای در باره کتاب مبارک بيان توضيحی می فرمايند که ترجمه‌اش اين است: در رتبه اولی مقصد از اين مصحف آسمانی را بايد وصف و ثنای حضرت موعود محسوب داشت نه آنکه آن را مجموعه‌ای از سنن و احکام ابدی برای هدايت نسلهای آتيه دانست. سپس می فرمايند: آن حضرت متعمّداً حدود و احکام بسيار شديدی مقرّر داشتند و اصولی اضطراب انگيز وضع فرمودند تا سبب ايقاظ مردم و رهبران دينی از خمودت مزمنه قديمه گردد و ضربه ای ناگهانی و مؤثّر و مهلک به مؤسّسات مهجوره عتيقه وارد آورد. و با وضع مقرّراتی بسيار سخت و حاد اعلان فرمود که يوم موعود فرا رسيده يعنی “يوم يدع الدّاع الی شیء نکر” و نيز يوم “يهدم ما کان قبله کما هدم رسول اللّه امر الجاهليّه”