بند یکصد و یازدهم : اعیاد بهایی

طوبی لمن فاز باليوم الاوّل من شهر البهآء الّذی جعله اللّه لهذا الاسم العظيم * طوبی لمن يظهر فيه نعمة اللّه علی نفسه انّه ممّن اظهر شکر اللّه بفعله المدلّ علی فضله الّذی احاط العالمين * قل انّه لصدر الشّهور و مبدئها و فيه تَمُرُّ نفحة الحيوة علی الممکنات طوبی لمن ادرکه بالرّوح و الرّيحان نشهد انّه من الفآئزين *

Happy the one who entereth upon the first day of the month of Bahá, the day which God hath consecrated to this Great Name. And blessed be he who evidenceth on this day the bounties that God hath bestowed upon him; he, verily, is of those who show forth thanks to God through actions betokening the Lord’s munificence which hath encompassed all the worlds. Say: This day, verily, is the crown of all the months and the source thereof, the day on which the breath of life is wafted over all created things. Great is the blessedness of him who greeteth it with radiance and joy. We testify that he is, in truth, among those who are blissful.
خوشا به حال کسی که به روز اول از شهر البهاء (عید نوروز و عید صیام) برسد. این روز را خدا برای این اسم عظیم قرار داده است. خوشا به حال کسی که نعمتی را که خدا به او داده است ظاهر کند. (مهمانی بگیرد و از مهمانان پذیرایی کند) او از کسانی است که شکر خداوند را در عمل نمایان میکند و این دلیلی است بر فضلی که احاطه شده است از جانب حق به اهل عالم. بگو –این روز- صدر و آغاز همه ی ماه ها است و منشاء و روح زندگی بر عالم امکان از آن گذر میکند. خوشا به حال کسی که ادراک کند – آن روز را – با روح و ریحان. ما شهادت میدهیم که او از فائزین است.

حضرت عبدالبهاء در يوم اوّل شهر البهآء مطابق ٢١ مارچ ١٩١۵ فرمودند قوله العزيز:”در سال دو نقطه اعتدالست که آفتاب از افق آن طلوع مينمايد، يکی نقطه اعتدال ربيعی است که آفتاب در برج حمل داخل ميشود آنرا نوروز ميگويند و يکی نقطه اعتدال خريفی است که آفتاب در برج ميزان داخل ميشود که او را مهرجان ميگويند. در اين دو وقت آفتاب از افق اعتدال طلوع ميکند و زمين را بدو قوس منقسم ميکند که جميع کائنات از باغ و راغ و کوه و دشت و صحرا مرده است و در اين فصل زنده ميشود، افسرده و پژمرده بود، تر و تازه ميگردد. چه طراوتی، چه حلاوتی، چه نورانيّتی، چه روحانيّتی حاصل ميشود. فی الحقيقه در ايران خوب عيد ميگيرند معلوم است که عيد ميگيرند بصورت تنها نيست. اوقاتيکه من در ايران بودم چه قيامتی ميکردند خصوصاً در دهات جميع اسباب سرور را فراهم ميآوردند. اگر چه حال تخفيف داده‌اند باز هم خوب عيد ميگيرند. اين عيد از قديم الايّام محترم بوده حضرت اعلی روحی له الفداء تجديد نمودند و جمالقدم هم در کتاب اقدس تأکيد و تصريح فرموده‌اند.”