برای ساخت جوامعی فعال و از نظر مادی و معنوی پیشرفته، لازم است به طور پیوسته، تعداد هر چه بیشتری از افراد، آگاهانه و با اشتیاق به دنبال پرورش توان‌مندی‌هایشان باشند تا بتوانند در فرایند بهبود جامعۀ خود سهیم شوند. همچنین لازم است این افراد دربارۀ خصوصیات جامعه‌ای که جهت ساختن آن تلاش می‌کنند، به مرور و در عمل، بینشی عمیق پیدا کنند.
به منظور تأمین این نیاز، جامعۀ بهائی در سراسر دنیا می‌کوشد با ایجاد فضاها و ترویج فعالیت‌هایی با هدف توان‌افزایی جمعی، به افراد کمک کند تا درک عمیق‌تری از تعالیم الهی به دست آورند و دربارۀ چگونگی استفاده از آن‌ها جهت بهبود شرایط زندگی فردی و جمعی خود دانش و تجربۀ بیشتری بیاموزند. این فعالیت‌ها برای تمام زنان و مردانی که مایلند بی‌تفاوتی و ناامیدی را کنار بگذارند، فرصتی فراهم می‌آورد تا مهارت‌ها و توانایی‌های خود را برای خدمت به نیازهای مادی و معنوی هم‌نوعانشان پرورش دهند. ماهیت فعالیت‌هایی که جامعۀ بهائی ترویج می‌دهد به‌گونه‌ای است که موجب شکل‌گیری گفتگوی مداومی در میان تعداد درحال افزایشی از دوستان، همسایگان، همکاران و بستگان، در فضاهای اجتماعی متفاوتی مانند محله‌ها، دهکده‌ها، مدارس، دانشگاه‌ها و محل‌های کار می‌شود.
افراد با مطالعۀ متون بهائی به همراه دوستان و آشنایان و تفکر دربارۀ بینش‌های حضرت بهاءالله دربارۀ جهانی بهتر، در مورد مسائل عمیق و مهمی مانند ماهیت انسان، هدف از زندگی و چگونگی پیشرفت و تکامل یک جامعه به گفتگو و مشورت می‌پردازند. این گفتگوها و آگاهی ناشی از آن‌ها موجب می‌شود افراد با انگیزه‌ای قوی‌تر، قدم در مسیری بگذارند که در آن پیشرفت شخصی‌شان، چه مادی و چه معنوی، با تلاش‌هایشان برای بهبود شرایط محیط پیرامونشان، پیوند خورد.
افراد در مسیر خدمت به جامعه، با چالش‌ها و سوالاتی، گاه پیچیده، مواجه می‌شوند که برای حل آن‌ها، با یکدیگر در جمع‌های گوناگون به مطالعه و مشورت می‌پردازند؛ سوالاتی از این قبیل: که چگونه می‌توان محیط‌هایی ایجاد کرد که افراد سرور و آرامش حاصل از دعا و نیایش را تجربه کنند؟ چگونه می‌توان پیوندهای دوستی را بین مردمانی از پیشینه‌های گوناگون تقویت کرد؟ چگونه می‌توان آموزش کودکان را جزئی ضروری از فعالیت‌های جامعه نمود؟ چگونه می‌توان محیطی را برقرار ساخت که به جوانان کمک کند توان‌مندی‌های فکری و روحانی خود را پرورش دهند؟ چگونه می‌توان در فضای خانواده پویایی و تحرکی ایجاد کرد که به رفاه مادی و روحانی بیانجامد؟
افراد در پیمودن مسیر خدمت تنها نیستند. کسانی که در این مسیر پیش‌تر رفته‌اند و تجربیاتی در زمینۀ خدمت کسب کرده‌اند، آنانی را که در ابتدای راه هستند و یا تجربۀ کمتری دارند، همراهی می‌کنند. افراد در طول مسیر از این تجربۀ ارزشمند برخوردار می‌شوند که با دیگر اعضای جامعۀ خود که به گروه‌ها و دسته‌های متفاوتی تعلق دارند برای دستیابی به یک هدف متعالی که همان پیشرفت جامعه‌شان است، همکاری کنند. این همکاری که با روح خدمت و سخاوت انجام می‌شود به مرور باعث می‌گردد اختلاف‌هایی که ممکن است گه گاه میان گروه‌های مختلف بروز کند، جای خود را به همدلی و وحدت دهد. این مسیر را هر فرد با سرعتی متناسب با توان‌مندی‌ها و بر اساس استعداد و علاقه‌هایش می‌پیماید. این مسیر متعلق به تمامی اعضای جامعه است تا دست در دست هم زندگی فردی و جمعی‌شان را متحول سازند.
منبع: سایت بهائیان ایران