اسمعيل آقا خادم محبوب و با وفای حضرت عبدالبهاء چنين حكايت می‌كند:
تقريباً بيست روز قبل از صعود مولای عزيزم نزديك باغچه بودم كه صدای مبارك را شنيدم؛ يك نفر از احبای قديم را صدا نموده می‌فرمودند: بيا تا با هم از صفای اين باغ لذّت بريم. نگاه كن كه روح وفاداری ممكن است چه كارهايی بكند. اين محل منبت با طراوت، چند سال قبل يك تل سنگی بود و امروز با گل و رياحين سبز و خرّم است. آرزو دارم كه بعد از من احبّای عزيز متّحداً به خدمت امر الهی قيام كنند و به خواست خدا چنين خواهد شد. عنقريب اشخاصی مبعوث خواهند شد و به عالم، روح خواهند بخشيد.
شواهد و قرائن بسيار هست و بعضاً در كتب مندرج است كه آن حضرت خاتمه حيات خود را به روشنی می‌ديدند و وصايای خود را به احبّاء طیّ مكاتيب متعدد و بيانات شفاهی بيان می‌فرمودند كه از همه مهم‌تر وفاداری به امر مبارك، اتّحاد احبا و قيام برای خدمت امر الهي بود. سه توصيه‌ای كه پيش از آن در مكاتيب متعدد آن حضرت مورد تاكيد قرار گرفته بود چنان كه در عبارات زير ملاحظه می‌گردد :
“در عالم وجود صفتی بهتر و خوش‌تر و شيرين‌تر از وفا نيست. اين منقبت از اعظم اساس دين الهی است.”
“وفا اوّل بايد به خدا و اوامر و عهد او نمود و بعد به بندگانش.”
“امروز اهم امور اتّحاد و اتفاق احباي الهي است كه با يكديگر يك دل و يك جان شوند تا توانند مقاومت خصومت اهل عالم كنند و تعصّبات جاهليه ملل و مذاهب را ازاله نمايند.”
“اليوم خدمتی اعظم از اتحاد و اتفاق احباء نيست.”
بالاخره: “اين يوم يوم خدمت است و عبوديت آستان احديت. تا حيات باقی است تعجيل نماييد و تا بهار را خزان در بر نگرفته و شفا را بيماری غالب نشده، قيام نماييد.”
حضرت عبدالبهاء در آنچه می‌گفتند خود سرمشق بودند. سفر آن حضرت به اروپا و امريكا در فاصله سنين 67 و 69 سالگي در حالي كه سالهای طولانی حبس و محروميت، سلامت و قوّت وجود آن حضرت را سخت مختل كرده بود براي ابراز وفاداری به امر مبارك، برای ارائه سرمشق خدمت و برای تقويت اتحاد و اتفاق احبّاء آثارش تا الی الابد پايدار است.
(پيام بهايی ش 384، ص 11)
در روضه قلب جز گل عشق مکار…
پیج اینیستا:malakootabha
آدرس کانال تلگرام:malakootabha@
لینک عضویت:
https://t.me/joinchat/AAAAAEm5x5YYhTK41uT1dw