در قسمتی از بیانیۀ رفاه عالم انسانی آمده است:
عدالت تنها نیرویی است که می‌تواند آگاهی نوخیز از وحدت نوع بشر را به اراده‌ای جمعی تبدیل کند که به وسیلۀ آن بتوان ساختارهای لازم برای حیات جامعۀ جهانی را با اطمینان بنیان نهاد.
در عصری که شاهد دست‌یابی فزایندۀ مردم جهان به همه نوع اطّلاعات و نظرهای گوناگون است، عدالت به عنوان اصلِ حاکم بر موفّقیّت در سازمان‌دهی اجتماعی شناخته خواهد شد. طرح‌هایی که به منظور توسعه در جهان ارائه می‌شود باید به نحوی روزافزون تابع موازین منصفانه‌ای قرار گیرد که لازمۀ عدالت است. …
مقتضیات عدالت برای توسعۀ اجتماعی و اقتصادی عمیق و وسیع است.
توجّه به عدالت، کار توصیف توسعه و پیشرفت را از وسوسۀ فدا کردن مصالح جمعی بشر و حتّی مصالح کرۀ زمین به خاطر مزایایی که پیشرفت‌های تکنولوژیکی ممکن است نصیب اقلّیّتی مرفّه از جامعه بنماید محفوظ نگه می‌دارد.
رعایت عدالت در ایجاد طرح و برنامه‌ریزی باعث می‌شود که منابع محدود در جهت اجرای پروژه‌هایی که خارج از اولویّت‌های اصلی اجتماعی و اقتصادی یک جامعه است مصرف نگردد.
مهم‌تر از همه می‌توان انتظار داشت که تنها آن دسته از برنامه‌های توسعه که عادﻻنه و منصفانه به نظر می‌رسند و نیازهای مردم را برآورده می‌سازند، می‌توانند تعهّد توده‌های بشری را که اجرای هر طرحی وابسته به آنان است به خود جلب نمایند.
صفات انسانی لازم مانند صداقت، علاقه‌مندی به کار و روح همکاری هنگامی با موفّقیّت در خدمت نیل به اهداف مشترکِ بسیار پیچیده به کار برده می‌شود که هر یک از اعضای جامعه — در حقیقت هر گروه متشکّله در درون جامعه — اعتماد داشته باشد که آن اهداف در پناه ضوابط یکسان حفاظت می‌شود و مطمئن باشد که همگان از منافع مساوی برخوردارند.
بیانیۀ “رفاه عالم انسانی” به درخواست بیت العدل اعظم در سال 1995 تهیه شده است و در پرتو تعالیم بهائی به مفهوم رفاه جهانی می‌پردازد.
این بیانیه را در کتاب ” سربلندی ایران” و در وبسایت “بهائیان ایران” از طریق لینک زیر می توانید مطالعه فرمایید.
https://goo.gl/7Mx9Vf
برای دانلود کتاب سربلند ایران اینجا کلیک کنید.
وبسایت بهائیان ایران (https://t.me/bahaisofiran_official)