خطاب به جوانان عشق آباد
از الواح حضرت عبدالبهاء
《 هوالله 》
ای جوانان روحانی، هر جوانی از اهل اين خاکدان در فکر اين جهان و منهمک در شهوات عالم حيوان انديشه‌اش آب و علف و پيشه‌اش آرزوی درّ و صدف حتّی پست‌ترين حطام و خزف، ولی عاقبت منتجّ حسرت و اسف.
گويند سبکتکين در نهايت حشمت و تمکين بود سرائی چون بهشت برين و مقصوراتی دلنشين و خوانی رنگين و زندگانی شهد و شيرين و خزائنی معمور و ثروتی موفور داشت در نهايت وجد و سرور بغتتاً به مرض دقّ گرفتار گشت و مانند شمع ميگداخت و به مزامير حسرت نغمه متحسّرانه مينواخت و چون از حيات مأيوس شد سه روز قبل از موت در قصر سلطنت از غلامان زرّين کمر صفی بياراست و از دوشيزگان حرم انجمنی جمع نمود و نفايس و جواهر و زواهر را در پيش چشم حاضر نمود و خزائن اندوخته را در طرفی مهيّا کرد و وزراء نامدار را در پيشگاه احضار نمود و سپاه انبوهی در ميدان لشکر در پيشگاه قصر سلطنت به مشق فتح و ظفر امر فرمود و خود نظر به هر طرف منعطف مينمود می گريست و ميگفت که چگونه از اين سلطنت و نعمت محروم گردم و از زندگانی مأيوس شوم و شما را بگذارم و با دست تهی از اين جهان به جهان ديگر شتابم گريست گريست تا نفس اخير کشيد . ملاحظه نمائيد که به چه حسرتی از اين جهان رفت. پس واضح شد که عاقبت اهل ثروت حسرت اندر حسرت است مگر توانگری که در امور خيريّه گنج از آستين بيفشاند و در امور مبروره ثروت خويش را مبذول دارد آن نفوس مبارکه چون کواکب لامعه از افق عزّت ابديّه بدرخشند حال شما ای جوانان نازنين الحمد لله بجهت اتمام مشرق الاذکار مافوق قدرت بذل درهم و دينار نموديد و مقصدی جز رضای پروردگار نداريد و در دو جهان کامرانيد و در بين انجمن عالم نام داريد از الطاف جمال مبارک اميدوارم که تأييدات غيبيّه آشکار گردد و سعادت دو جهان حصول پذيرد …. ع ع
مآخذ : مائده آسمانی ج ۵ باب ۴ ص ۲۴۴
الواح و اثار الهي
@Alvah_O_Asare_Elahi