مقصود و معنی اسم اعظم بر روی نگين انگشتری يادآور اسم اعظم خداوند است
حضرت بهاءالله ميفرمايند:
« اسم اعظم الهی، بهاء ميباشد که بمعنای شکوه و درخشندگی و نور است.»
بر طبق بيان حضرت ولیّ امرالله شامل اسامی بهاء، بهاءالله، يا بهاء الابهی و الله ابهی است که نقش روی انگشتر اسم اعظم است. اسم اعظم توسُط حضرت عبدالبهاء طرّاحی و بوسيلۀ مشکين قلم اجرا شد.
نقش اسم اعظم دارای سه خط افقی و موازی همديگراست. خط بالائی نمايانگر عالم حقّ ( يعنی بارگاه خداوند) – خط وسط، نشان دهندۀ عالم امر است (يعنی مظهر ظهور خداوند) – خط پائين نمايانگر عالم خلق است ( يعنی مقام و عالم انسان)
خط عمودی که سه خط افقی را در يک جهت قطع ميکند، مظهر الهی و ملکوتی است که عالم حقّ را به عالم خلق متصل مينمايد ( يعنی واسطۀ بين خدا و بشر است)
دو سـتارۀ پنج پَر در طرفين، نشانگر نمادی از حضرت باب و حضرت بهاءالله دو مظهر توأمان خـداوند برای اين عصر است. 4 حرف هـ نمايانگر ذات حضرت بهاءالله و دو خط که بشکل ب هستند نشان حضرت باب ميباشند.
گويا بر روی نگين انگشتری حضرت اميرالمؤمنين علی عليهِ السّلام يک نقش ساده ای بصورت يک ( و ) بکار رفته بوده است.
شيخ احمد احسائی آنرا بصورت ( واو ) مورد استفاده قرار داد.
حضرت بهاءالله تفسيری بر ( واو ) که شيخ احمد احسائی بر آن اشاره نموده نوشته اند و آيۀ نور قرآن در آن تفسير شده است.
تزئين انگشت با نقش اسم اعظم يک حکم و فريضۀ بهائی نيست ولی آنها در هر کجا که باشند، بايد مورد احترام قرار بگيرند.
در ضمن بر روی سنگ قبر و در سرلوحۀ کاغـذ مکاتبات و مشابه آن نبايد مورد استفاده قرار گيرد.
طرح اسم اعظم در تاريخ 7 شهريور 1313ش. (28 آگست 1934م.) در ادارۀ ثبت اختراعات آمريکا رسماً به ثبت رسيد.
( بخشهائی از توضيح بالا نقل از مقالۀ ايادی امرالله جناب ابوالقاسم فيضی در ماهنامۀ امريکن بهائی مورّخ اکتبر 1968 برابر مهر ماه 1347 شمسی ميباشد.)
اسم اعظم در دورۀ انبيای سَلف نيز بکار برده شده.
در دورۀ حضرت موسی اين علامت عبارت از سينه بندی بوده بصورت يک صفحه دارای 12 مربّع کوچک و اشاره به دوازده اَسباط بنی اسرائيل بوده که در ظلّ کلمۀ موسوی وحـدت يافته بودند. در دورۀ مسيح شکل ماهی بود که اغلب مسيحيان در قرون اوليّه که گرفتار رنج معاندين بودند بوسيلۀ نشان دادن آن ماهی و يا کشيدن شکل آن بر روی کاغـذ يا زمين و غيره يکديگر را ميشناختند و اين اشاره به حضرت يونس و داستان ماهی بود که در عهـد عتيق و قرآن نيز آمده است.
در دورۀ اسلام نقش اسم اعظم تلفيقی بود از حروف و اعـداد که در کتب معتبرۀ عِلم اعـداد و حروف موجود است و هنوز هم بعضيها آنرا بر نگين انگشتری نقش می بندند.
ملکوت ابهی (https://t.me/malakootabha)