ازدواج از دیدگاه بهائی، پیوندی مقدس و ابدی است و باید بر اساسی محکم و متین استوار گردد. زن و مرد باید نسبت به یکدیگر وفادار بمانند.
اگر ازدواج به دلایل ناپایدار ظاهری مثل زیبایی، ثروت، مقام، برآوردن خواسته‌های زودگذر و … صورت گیرد، به تدریج با عادی شدن این امور، اساس خانواده سست و ناپایدار می‌شود. اگر این روابط، با روح محبت و اتفاق و عواطف انسانی همراه نباشد، پایدار نخواهد بود و از هم می‌پاشد.
بنابراین فرد در انتخاب همسر باید با متانت و هشیاری، یار و همدمی را برای تمام مراحل زندگی برگزیند که شایسته هدف‌های معنوی و روحانی او باشد؛ عاقل و باهوش، آرزومند کمال، علاقمند به همه مسائل زندگی او، یار و شریک او در همه مراحل زندگی، رفیق شفیق و دارای قلبی مهربان و سرورانگیز باشد. در این صورت هر یک با عشقی روحانی و زائدالوصف دیگری را دوست دارد و خود را فدای سعادت او می‌کند.
حضرت عبدالبهاء درباره ازدواج بهائی می‌فرمایند:
«باید ارتباط جسمانی و روحانی، هردو باشد… ارتباط و اتحاد و اتفاق، چون از حیثِ روح و جسم، هردو باشد، آن وحدت حقیقی است، لهذا ابدی است.»
لینک صفحۀ “خانواده” در وبسایت “بهائیان ایران”: https://goo.gl/i41rCR
وبسایت بهائیان ایران (https://t.me/bahaisofiran_official)