اسم اعظم الهی

اسم اعظم الهی همان “بهاء” است.
ذکر اسم اعظم یا تکبیر در دیانت بهایی “الله ابهی” است.
از مشتقات بهاء عبارت “یا بهاء الابهی” می باشد که به طرح اسم اعظم معروف است است.
نشان اسم اعظم که غالباً بر روی نگین انگشتری دیده می شود شامل ۲ حرف ب، ۴ حرف هاء، و ۲ ستاره است.

حرف “ب” :
حرف ب رمز باقی از حقیقت کلیه ی ذات غیب نامتناهی دارد که شرح آن در تفسیر بسم الله الرحمن الرحیم مرقوم شده است.

اشاره است به بهاء که در حساب ابجد برابر ۹ می باشد.
جمع ارقام عدد اسم اعظم (۹) برابر ۴۵ است. (۹+۸+۷+۶+۵+۴+۳+۲+۱ )که با عدد کلمه آدم (۴۵) برابر است.
مقصد از آدم حقیقت فائضه متجلیه فاعله است که عبارت از ظهور اسماء و صفات الهیه و شئونات رحمانیه است (به نظر، آدم می تواند حضرت بهاءالله یا مقام خدا که مانند خورشید است باشد).

حرف “ه” :

حرف هاء بیانگر هاء هویت و حقیقت رحمانیه (عالم غیب) است و اشاره است به باب هویت الهی (هویت الهی از این باب ظاهر می شود).
عدد حرف هاء در حساب ابجد برابر ۵ است که با عدد کلمه باب (عالم
شهود) برابر است.
جمع ارقام عدد کلمه باب (۵) برابر ۱۵ است ( ۱۵= ۵+۴+۳+۲+۱ ) که با عدد کلمه حوّا (۱۵) برابر است.
حوّا حقیقت مقتبسه مستفیضه مستنبئه منفعله است که منفعل به جمیع صفات و اسماء الهیه است (به نظر، حوا می تواند حضرت باب یا مقام مظهر ظهور که مانند آینه است باشد).

حرف “ب” و “ه” :

چون حضرت باب، باب هویت رحمانیه یا باب حضرت بهاءالله می باشند، لذا در این نگین، باء (رمز از حضرت بهاءالله) با هاء (رمز از حضرت باب) ترکیب شده است.
اسم اعظم (بهاء) از حروف باء و هاء تشکیل شده است و در کلمات مکنونه نیز اشاره شده که تنها دو حرف ظاهر شده است. این دو حرف اشاره به مقام آدم دارد، زیرا باء اشاره است به بهاء (۹) و هاء اشاره است به باب (۵) که حاصل ضرب عددی آنها ۴۵، معادل با عدد کلمه آدم است.

سطوح ثلاثه:

سطوح ثلاثه، عالم حقّ و عالم امر و عالم خلق است که مصادر آثار است.
-عالم حقّ مصدر فیض جلیل است.
عالم امر مرآت صافیه لطیف که مستنبأ از شمس حقیقت است.
عالم خلق مصدر اقتباس انوار است که به “واسطه وسیله کبری المستفیضة من الحقّ و المفیضة علی الخلق” حاصل گردد.

دو حرف “ب” عمودی و افقی :

حرف ب افقی نمادی از عالم امر است که مابین عالم حق ( خط بالایی) و عالم خلق (خط پایینی) قرار دارد.
حرف ب عمودی نمایانگر آن است که عالم امر، عوالم حق و خلق را به هم متصل می نماید.
هر دو باء نشانی از حضرت بهاءالله هستند (مظهر ظهور و واسطه فیض در عالم امر).
تکرر حرف ب اشاره به مقام غیب و شهود (باطن و باهر) دارد.

چهار حرف “ه” (قسمت اول)

۴ حرف هاء نشانه ی ارکان اربعه بیت توحید (۴ پایه توحید) است: تسبیح، تحمید، تهلیل و تکبیر.
حرف هاء همچنین ممکن است به ۴ جنبه توحید اشاره کند: توحید ذاتی، توحید صفاتی، توحید افعالی و توحید در عبادت.
تکبیرات اربعه اسلام: سبحان الله (تسبیح)، الحمدالله (تحمید)، لااله الا الله (تهلیل)، الله اکبر (تکبیر).
تکبیرات اربعه بابی: الله اکبر، الله اعظم، الله اجمل و الله ابهی.
در توضیحات کتاب بیان ذکر شده که الله اکبر و الله اعظم، تحیت و جوابش بین رجال است و الله ابهی و الله اجمل، تحیت و جوابش بین نساء است.
تکبیر بهایی: الله ابهی (اسم اعظم و شامل کل ارکان بیت توحید).

چهار حرف “ه” (قسمت دوم)

جمع ارقام ۴ حرف هاء، متمم عشره است ( ۱۰=۴+۳+۲+۱ ) که اشاره به آیه ی “وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ” (یعنی آن را با ده شب دیگر تمام کردیم) در قرآن دارد. این ده روز رمزی از کمال است، زیرا خداوند به آن واسطه امر خود را برای یهود کامل کرد.
حضرت موسی در کوه طور ۳۰ روز اقامت فرمود و خداوند ۱۰ روز به اقامت ایشان افزود و این ۴۰ روز به اربعین معروف گردید که در ادیان و رسوم مختلف مورد استفاده قرار می گیرد.

دو ستاره :

ستاره اشاره به هیکل انسانی است که عبارت از سر و دو دست و دو پاست (پنج زاویه ستاره از بالا به پایین).
سه زاویه بالای هر ستاره به ترتیب اشاره است به عوالم حق و امر و خلق با این توضیح که عالم امر واسطه عالم حق و خلق است.
این دو ستاره ی راست و چپ رمز از ظهور جمال ابهی و حضرت اعلی است (یا خدا و مظهر ظهور).
این دو ستاره نشانه حقیقت آدم و حوا است و موافق حدیث “اَنَا وَ عَلِیّ أَبَوَا هَذه الْأُمَّة” است (یعنی من و علی دو پدر این امت هستیم). پس عمل ایجاد و هدایت بشر همین دو ستاره هستند.

با تشکر از نفس عزیزی که توضیحات فوق را تهیه کرده و در اختیار دوستان قرار داده اند.

کانال طلوع کرمل (https://t.me/tolo_e_carmel)