بشارت نهم: باید عاصی در حالتی که از غیر الله خود را فارغ و آزاد مشاهده نماید طلب مغفرت و آمرزش کند. نزد عباد اظهار خطایا و معاصی جایز نه چه که سبب و علّت آمرزش و عفو الهی نبوده و نیست و همچنین این اقرار نزد خلق سبب حقارت و ذلّت است و حقّ جلّ جلاله ذلّت عباد خود را دوست ندارد.
انّه هو المشفق الکریم عاصی باید ما بین خود و خدا از بحر رحمت رحمت طلبد و از سماء کرم مغفرت مسئلت کند و عرض نماید:
“الهی الهی اسألک بدمآء عاشقیک الّذین اجتذبهم بیانک الأحلی بحیث قصدوا الذّروة العلیا مقرّ الشّهادة الکبری و بالأسرار المکنونة فی علمک و اللّئالئ المخزونة فی بحر عطائک ان تغفر لی و لأبی و امّی انّک انت ارحم الرّاحمین لا اله الّا انت الغفور الکریم.
ای ربّ تری جوهر الخطآء اقبل الی بحر عطائک و الضّعیف ملکوت اقتدارک و الفقیر شمس غنائک ای ربّ لا تخیبه بجودک و کرمک و لا تمنعه عن فیوضات ایامک و لا تطرده عن بابک الّذی فتحته علی من فی ارضک و سمائک.
آه آه خطیئاتی منعتنی عن التّقرّب الی بساط قدسک و جریراتی ابعدتنی عن التّوجّه الی خبآء مجدک قد عملت ما نهیتنی عنه و ترکت ما امرتنی به.
اسألک بسلطان الأسمآء ان تکتب لی من قلم الفضل و العطآء ما یقرّبنی الیک و یطهّرنی عن جریراتی الّتی حالت بینی و بین عفوک و غفرانک. انّک انت المقتدر الفیاض لا اله الّا انت العزیز الفضّال.”
کتاب مستطاب اقدس
مضمون مناجات بشارت نهم:
انه هو المشفق الکریم… (بدرستی که اوست مهربان کریم)
عاصی باید ما بین خود و خدا از بحر رحمت، رحمت طلبد و از سماء کَرَم، مغفرت مسئلت کند و عرض نماید:
معبود من، معبود من، از تو سؤال می‌نمایم به خون‌های عاشقان تو، آنانی که جذب نمودشان بیان تو که شیرین‌ترین است، تا به جائی که قصد نمودند مقام و رتبه عُلیا را که قرارگاه شهادت کُبری می باشد و به اسرار پوشیده در علمت و لؤلؤهای (مروارید های معنوی) خزینه شده در دریای عطایت، اینکه ببخشی و مورد غفران قرار دهی مرا و پدرم را و مادرم را و بدرستی که توئی رحم کننده‌ترین رحم کنندگان. نیست معبودی مگر تو که بینهایت آمرزنده کریم می‌باشی.
ای پروردگارِ من، می‌بینی این جوهر خطا را که روی آورد به دریای عطایِ تو، و این ناتوان را که به عالم حقیقتِ اقتدار تو (روی آورد) و این فقیرِ بی چیز را که (روی آورد به) آفتابِ بی نیازیِ تو. ای پروردگار من، محروم و ناامیدش مفرما به جود خودت و کَرَمِ خودت، و او را منع مفرما از فیوضات ایّامت و رَد مفرما از بابت که گشودی آنرا بر کسانی که در زمین تو و آسمان تواند.
آه آه خطاهای من منع کرد مرا از نزدیک شدن به بساط قدس تو و گناهان من دور کرد مرا از روی آوردن به خیمه مَجد تو. عمل و رفتار کرده ام آنچه را نهی فرمودی از آن، و ترک کردم آنچه را که امر فرمودی مرا به آن.
سؤال میکنم از تو به سلطان اسمها، اینکه مرقوم بفرمائی برای من از قلم فضل و عطا آنچه که نزدیک میکند مرا به سوی تو و طاهرم (پاکم) نماید از گناهانم که واقع شد بین خودم و بین عفوِ تو و غفرانِ تو. به درستی که توئی مقتدر بینهایت فیض بخش. نیست معبودی جز تو که بینهایت بزرگوارِ فضل کننده ای.
مجموعه مبارکه ادعیه ضروریه – ص ۱۶۷
کانال کتاب مستطاب اقدس (https://t.me/AQDAS_bOOK)