هُوَالشافِی
فَسُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ يا إِلهِي أَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِيْ بِهِ اسْتَقَرَّ جَمالُكَ عَلَى عَرْشِ أَمْرِكَ، وَبِاسْمِكَ الَّذِيْ بِهِ تُبَدِّلُ كُلَّ شَيْءٍ وَتَحْشُرُ كُلَّ شَيْءٍ وَتَسْأَلُ عَنْ كُلِّ شَيْءٍ وَتَجْزِيْ كُلَّ شَيْءٍ وَتَحْفَظُ كُلَّ شَيْءٍ وَتَرْزُقُ كُلِّ شَيْءٍ، وَتَرْفَعُ كُلَّ شَيْءٍ بِأَنْ تَحْفَظَ هذِهِ الأَمَةَ الَّتِيْ لاذَتْ لِجِنابِكَ وَالْتَجَأَتْ بِمَظْهَرِ نَفْسِكَ وَتَوَكَّلَتْ بِذاتِكَ، فَيا إِلهِي هذِهِ مَرِيضٌ اسْتَظَلَّتْ فِي ظِلِّ شَجَرَةِ شِفائِكَ، وَعَلِيلٌ قَدْ هَرَبَتْ إِلى مَدْيَنِ حِراسَتِكَ، وَسَقِيمٌ أَرادَتْ تَسْنِيمَ مَواهِبِكَ، وَوَجْعانٌ سَرُعَتْ إِلى مَنْبَعِ سَكِينَتِكَ، وَعاصٍ تَوَجَّهَتْ إِلى شَطْرِ غُفْرانِكَ، إِذًا يا إِلهِي وَمَحْبُوبِي فَأَلْبِسْها بِسُلْطانِ عِنايَتِكَ قَمِيصَ بَرْدِكَ وَشِفائِكَ، ثُمَّ أَشْرِبْها مِنْ كَأْسِ رَحْمَتِكَ وَأَلْطافِكَ، ثُمَّ احْفَظْها عَنْ كُلِّ داءٍ وَسَقَمٍ وَوَجَعٍ وَعِلَّةٍ وَعَنْ كُلِّ ما يَكْرَهُهُ رِضاكَ، وَإِنَّكَ أَنْتَ المُقَدَّسُ عَمَّا سِواكَ وَإِنَّكَ أَنْتَ الشَّافِي الكَافِي الحافِظُ الغَفُورُ الرَّحِيمُ.
ادعیه حضرت محبوب – ص ۲۰۲
https://reference.bahai.org/fa/t/b/AHM/ahm-202.html
مضمون دعای شفا با مطلع:
پاک و مقدسی تو ای خدای من. تو را قسم میدهم به اسمت که بواسطهء آن جمال تو بر عرشِ(جایگاهِ) اَمرت، مستقرّ شد و به اسم تو که با آن هر چیزی را تبدیل مینمایی و هر شئیی را محشور میکنی و از هر چیزی سوال مینمایی و هر چیزی را جزا می دهی و هر شیئی را حفظ میکنی و هر چیزی را روزی می دهی و بلند می نمایی(رفع میکنی)، به اینکه محفوظ بداری این کنیزی را که به سوی تو پناه آورده و به مظهر نفس تو ملتجی(تقاضا مند) شده و به ذات تو توکل نموده است. پس ای خدای من این مریضی است که در ظل(سایهء)ّ درخت شفای تو سایه گزیده و علیلی است که به سوی سرزمین امن(پناهگاه)تو فرار نموده و بیماری است که چشمه موهبت های تورا می خواهد و دردمندی است که به سوی منبع آرامش و تسکین تو سرعت گرفته و بندهء نافرمانی است که به جانب بخشش تو توجه نموده. آنگاه ای خدای من و محبوب من او را به قدرت عنایت خودت، لباس راحتی و سلامت بپوشان سپس او را از جام رحمت و الطاف خود بنوشان آنگاه او را حفظ فرما از هر بیماری و ضعف و درد و مریضی و از هر آنچه که به آن راضی نیستی (کراهت داری). براستی که تو منزّه (پاک)هستی از هر آنچه که غیر توست و همانا که تو شفادهنده و کفایت کننده و حفظ کننده و بخشنده و مهربان هستی.
عرش امر: کنایه از اظهار امر است.
تسنیم: نام چشمه ای در بهشت
مَدیَن: سرزمینی در جنوب شرق کوه سینا که حضرت موسی به آنجا فرار کرد و پناهنده شد.
با تشکر از همکار عزیز کانال الواح و آثار الهی برای تلاوت و مضمون این بیان مبارک
کانال تلگرام الواح و آثار الهی (https://t.me/Alvah_O_Asare_Elahi)