بند بیست و یکم : احکام فرعیه ارث

من مات و لم يکن له ذرّيّة ترجع حقوقهم الی بيت العدل ليصرفوها امنآء الرّحمن فی الايتام و الارامل و ما ينتفع به جمهور النّاس ليشکروا ربّهم العزيز الغفّار.

Should the deceased leave no offspring, their share shall revert to the House of Justice, to be expended by the Trustees of the All-Merciful on the orphaned and widowed, and on whatsoever will bring benefit to the generality of the people, that all may give thanks unto their Lord, the All-Gracious, the Pardoner.

اگر کسی بمیرد و فرزندی نداشته باشد، حقوق ذریه به بیت العدل راجع است که ایشان صرف ارامل (یعنی افراد بی زن و شوهر) و یتیمان میکنند. و قسمتی را هم خرج اموری میکنند که عایدی اش برای عموم مردم است تا خلق به شکرانه ی پروردگارشان که عزیز و غفار است بپردازند.

در کتاب مستطاب اقدس هرگاه ذکر بيت العدل آمده جمال مبارک واضحاً تصريح نفرموده اند که مراد بيت العدل اعظم است يا بيت العدل محلّی، يعنی دو مؤسّسه‌ای که تشکيلش در امّ الکتاب مصرّح است. هيکل اطهر ذکر “بيت العدل” را به طور کلّی می‌‌فرمايند. در اين صورت تشخيص اينکه کدام يک از اين بيوت عدل مقصود است بستگی به اجرای هر حکمی دارد که در آينده بايد تعيين گردد. در يکی از الواح حضرت عبدالبهاء مال بی وارث را از جمله منابع درآمد مخزن محلّی به حساب می‌‌آورند. اين امر می‌‌رساند که مقصد از بيت العدل که در فقرات مربوط به ارث در کتاب مستطاب اقدس مذکور گشته بيت العدل محلّی است.