بند دویست و پنجاه و پنج

Let it be known, however, that none of these doctors and divines to whom we have referred was invested with the rank and dignity of leadership. For well-known and influential leaders of religion, who occupy the seats of authority and exercise the functions of leadership, can in no wise bear allegiance to the Revealer of truth, except whomsoever thy Lord willeth. But for a few, such things have never come to pass.

“And few of My servants are the thankful.” Even as in this Dispensation, not one amongst the renowned divines, in the grasp of whose authority were held the reins of the people, hath embraced the Faith. Nay, they have striven against it with such animosity and determination that no ear hath heard and no eye hath seen the like.

“ولکن معلوم باشد که اين علما و فقها که مذکور شد هيچ يک رياست ظاهره نداشته‏اند چه که محال است علمای مقتدر معروف عصر که بر صدر حکم جالسند و بر سرير امر ساکن، تابع حقّ شوند إلّا مَن
شاءَ رَبُّکَ. چنين امری در عالم ظهور ننمود مگر قليلی “و قَليلٌ مِنْ عِبَادِيَ الشَّکورُ.” چنانچه در اين عهد احدی از علمای مشهور که زمام ناس در قبضه حکم ايشان بود اقبال نجستند. بلکه به تمام بغض و انکار در دفع کوشيدند به قسمی که هيچ گوشی نشنيده و هيچ چشمی نديده. ”

إلّا مَن شاءَ رَبُّکَ
مگر کسی که خدا بخواهد.

“و قَليلٌ مِنْ عِبَادِيَ الشَّکورُ.”
سوره سباء آیه ۱۳: و از بندگان من اندکی سپاسگزارند.