بند شانزدهم : احکام روزه و عید صیام و ایام هاء

يا قلم الاعلی قل يا ملأ الانشآء قد کتبنا عليکم الصّيام ايّاماً معدودات و جعلنا النّيروز عيداً لکم بعد اکمالها کذلک اضآئت شمس البيان من افق الکتاب من لدن مالک المبدء و المآب * و اجعلوا الايّام الزّآئدة عن الشّهور قبل شهر الصّيام انّا جعلناها مظاهر الهآء بين اللّيالی و الايّام * لذا ما تحدّدت بحدود السّنة و الشّهور ينبغی لاهل البهآء ان يطعموا فيها انفسهم و ذوی القربی ثمّ الفقرآء و المساکين و يهلّلنّ و يکبّرنّ و يسبّحنّ و يمجّدنّ ربّهم بالفرح و الانبساط * و اذا تمّت ايّام الاعطآء قبل الامساک فليدخلنّ فی الصّيام کذلک حکم مولی الانام * ليس علی المسافر و المريض و الحامل و المرضع من حرج عفا اللّه عنهم فضلاً من عنده انّه لهو العزيز الوهّاب *

O Pen of the Most High! Say: O people of the world! We have enjoined upon you fasting during a brief period, and at its close have designated for you Naw-Rúz as a feast. Thus hath the Day-Star of Utterance shone forth above the horizon of the Book as decreed by Him Who is the Lord of the beginning and the end. Let the days in excess of the months be placed before the month of fasting. We have ordained that these, amid all nights and days, shall be the manifestations of the letter Há, and thus they have not been bounded by the limits of the year and its months. It behoveth the people of Bahá, throughout these days, to provide good cheer for themselves, their kindred and, beyond them, the poor and needy, and with joy and exultation to hail and glorify their Lord, to sing His praise and magnify His Name; and when they end — these days of giving that precede the season of restraint — let them enter upon the Fast. Thus hath it been ordained by Him Who is the Lord of all mankind. The traveller, the ailing, those who are with child or giving suck, are not bound by the Fast; they have been exempted by God as a token of His grace. He, verily, is the Almighty, the Most Generous.

ای مظهر امر الهی (ای قلم اعلی) بگو ای اهل عالم ، واجب کردیم بر شما روزه گرفتن را در چند روز معین و محدود. و قرار دادیم عید نوروز را برای شما عید صیام، بعد از به کمال رسیدنش –یعنی بعد از تمام شدن ایام صیام – اینطور درخشید آفتاب بیان الهی از آسمان کتاب از طرف خداوندی که صاحب اول و آخر است. آن چند روزی را که زائد بر سال معمولی است، (یعنی فرق میان سال معمولی با سال بهایی) آنها را قبل از شهر صیام (یعنی بعد از خاتمه ی ماه هجدهم) قرار دهید. ما اینها را مظهر “هاء” قرار دادیم (منظور ایام هاء است که قبل از آغاز ماه صیام است، ها به ابجد میشود پنج) در بین لیالی و ایام. این ایام نه جز روزهای ماه هستند و نه جز ماههای سال. لازم است بر اهل بهاء اینکه – در این ایام- اول خودتان بخورید و بعد هم به اقوامتان بخورانید، و سپس به یاد فقرا و مساکین باشید. در این ایام تسبیح و تهلیل و تکبیر الهی را با فرح و شادمانی بجا بیاورید که ایام عطا تمام شد. آن وقت وارد روزه گرفتن بشوید. اینطور خدا حکم کرده است. شخص مسافر،مریض، حامله و مرضع (یعنی شیرده) نباید روزه بگیرد. خدا این نفوس را بخشیده است به فضل خودش. خداوند عزیز و وهاب است.