قد حکم اللّه دفن الاموات فی البلّور او الاحجار الممتنعة او الاخشاب الصّلبة اللّطيفة و وضع الخواتيم المنقوشة فی اصابعهم انّه لهو المقدّر العليم *
The Lord hath decreed that the dead should be interred in coffins made of crystal, of hard, resistant stone, or of wood that is both fine and durable, and that graven rings should be placed upon their fingers. He, verily, is the Supreme Ordainer, the One apprised of all.
خداوند حکم کرده است که مردگان را در صندوق بلور دفن کنید یا صندوقهایی بسازید از سنگهای بسیار محکم، یا از چوبهایی که بسیار سخت و در عین حال لطیف است باشد. و قرار دهید انگشتری در دست میت که منقوش است به ایه ای که خداوند فرموده است. همانا خداوند مقدر کننده و علیم است.
“بنا بر تعالیم بهایی روشن است که جسد نباید مومیایی شود، تدفین باید در محلی با کمتر از یک ساعت فاصله انجام گیرد، تدارکات جسد برای دفن عبارت است از: تغسیل، تکفین در پارچه سفید، پارچه ابریشمی مرجح است. در تعالیم امریه چیزی راجع به انتقال جسد به مراکز علمیه به منظور تحقیقات علمی و تشریح ان وجود ندارد، لهذا در صورت تمایل فرد ممکن است این کار صورت گیرد. در مشرق زمین مرسوم است که جسد را در خلال بیست و چهار ساعت بعد از فوت یا کمتر از آن، دفن میکنند، با این وجود، در تعالیم مبارکه نصی در خصوص محدودیت زمانی وجود ندارد.” ] مرقومه از قبل حضرت ولی امرالله به یکی از احباء، دو اپریل ۱۹۵۵ [
“همانطور که در نامه نوشته شده از جانب بیت العدل اعظم مورخه ۱۰ ژانویه ۱۹۷۸، به محفل شما، شرح داده شده، که اگر شخص بهایی در وصیتنامه خود بندی را قرار دهد که بر خلاف احکام امریه باشد، از نظر احکام بهایی باطل و فاقد اعتبار است، و خویشاوندان بهایی و محفل روحانی مجاز به عملی کردن آن نیستند، پس اگر شخص بهایی در وصیتنامه اظهار تمایل کند که جسدش سوزانده شود با این حال، میبایست بر طبق احکام بهایی دفن شود، مگر اینه تعدادی عامل از سوی قانون مدنی از این کار جلوگیری بعمل آورد، در چنین موردی باید از قانن مدنی اطاعت نمود، اما محفل، همانطور که در بالا اشاره شد، نباید در این کار مشارکتی نماید…” ] از مکتوب مرقوبه از جانب بیت العدل اعظم به محفل روحانی ملی آلمان، ۹ دسامبر ۱۹۸۴[
“سنگ قبر بر روی قبور اهمیت چندانی ندارد؛ از آن جهت که اعتقاد راسخ داریم که مبداء ارواح ما خالق یکتاست و مرجع آن نیز اوست و تنها به او ایمان داریم و توکل میکنیم لذا قرار دادن سنگ قبر روی قبور اهمیت چندانی ندارد.” ] مرقومه از قبل حضرت ولی امرالله به یکی از احباء، ۱۳ نوامبر ۱۹۴۴[