بند یکصد و شانزدهم : اهمیت تلاوت آیات با لحنی خوش

و الّذين يتلون ايات الرّحمن باحسن الالحان اولئک يدرکون منها ما لا يعادله ملکوت ملک السّموات و الارضين * و بها يجدون عرف عوالمی الّتی لا يعرفها اليوم الّا من اوتی البصر من هذا المنظر الکريم * قل انّها تجذب القلوب الصّافية الی العوالم الرّوحانيّة الّتی لا تعبّر بالعبارة و لاتشار بالاشارة طوبی للسّامعين *

They who recite the verses of the All-Merciful in the most melodious of tones will perceive in them that with which the sovereignty of earth and heaven can never be compared. From them they will inhale the divine fragrance of My worlds — worlds which today none can discern save those who have been endowed with vision through this sublime, this beauteous Revelation. Say: These verses draw hearts that are pure unto those spiritual worlds that can neither be expressed in words nor intimated by allusion. Blessed be those who hearken.
اشخاصی که آیات رحمن را با بهترین لحن میخوانند، لذتی را که با جمیع دارائی آسمان و زمین و غیب و شهود برابری نمیکند را درک میکنند. -افرادی که سوت خوش دارند- بوی پنهانی از عوالمی میبرند که در این روز نمیشنوید مگر آنان که چشم باطن دارند از طرف منظر کریم. بگو – تلاوت آیات با لحن خوش- قلوب صاف را جذب میکند به عوالم روحانی، -عوالمی که- نمیشود با عبارات آن را تعبیر کرد و نه میشود به آنها اشاره کرد.خوشا به حال شنوندگان.