بند یکصد و نوزدهم : حکم شرب مسکرات

لیس للعاقل ان یشرب ما یذهب به العقل وله ان یعمل ماینبغی للانسان لا ما یرتکبه کل غافل مریب.
It is inadmissible that man, who hath been endowed with reason, should consume that which stealeth it away. Nay, rather it behoveth him to comport himself in a manner worthy of the human station, and not in accordance with the misdeeds of every heedless and wavering soul.
جایز نیست بر عاقل که بیاشامد، سبب از بین بردن عقل شود، برای انسان لازم است کارهایی را انجام دهد که سزاوار انسان است نه کارهایی که هر غافل شکاکی آنها را انجام میدهد.

و در لوح رام ميفرمايند قوله تعالی:”ايّاکُم ان تُبَدِّلوُا خمَرَ اللّه بخمر انفسِکم لانّها يُخامِرُ العَقلَ و يُقَلِّبُ الوَجهَ عن وجهِ اللّهِ العزيز البديعِ المنيعِ و انتم لا تَتَقَرّبوُا بها لانّها حُرِّمَت عليکم من لَدَی اللّهِ العَلّيِ العظيمِ. اَن اشرَبْنَ يا اماءَ اللّه خمرَ المعانی من کُؤوس الکلمات ثمَّ اترُکنَ ما يکرهه العقولُ لِاَنّهَا حُرِّمَتْ عليکُن فی الالواح و الزّبرات …. ان اسکرن بخمر محبّةِ اللّه لا بما يُخامَرُ به عقولکُنّ يا اَيَّتُها القانتاتُ اِنها حُرِّمَت علی کلّ مؤمن و مؤمنه …..”
حضرت عبدالبهاء جلّ ثنائه در لوح استاد علی فخّار طهرانی ميفرمايند قوله العزيز:”امّا شراب بنصّ کتاب اقدس شربش ممنوع زيرا شربش سبب امراض مزمنه و ضعف اعصاب و زوالِ عقل است …”
حضرت وليّ ‏امراللّه جلّ سلطانه در لوحی ميفرمايند:”شرب خمر و ترياک از محرّمات منصوصه حتميّه است لهذا اگر افراد اجتناب ننمايند و متدرّجاً ترک نکنند و از نصيحت و انذار محفل متنبّه نشوند و عمداً مداومت نمايند انفصال آنانرا از جامعه بکمال حزن و متانت اعلان نمائيد.” ( تاريخ نزول اين ابلاغيّه که بافتخار محفل مقدّس روحانی مرکزی ايران است پانزدهم مارس ١٩٣٢ ميلادی است.)
در يکی از الواح مبارکه حضرت بهاءاللّه می‌‌فرمايند: ايّاکم ان تبدلوا خمر اللّه بخمر انفسکم لانّها يخامر العقل و يقلب الوجه عن وجه اللّه العزيز البديع المنيع و انتم لا تتقرّبوا بها لانّها حرمت عليکم من لدی الله العليّ العظيم. حضرت عبدالبهاء در توضيح اين آيه می‌‌فرمايند: استعمال مسکرات به نصّ کتاب اقدس مذموم است خواه مسکرات قويّه و خواه مسکرات خفيفه و مذمّتش اين است که عقل زائل گردد و سبب ضعف بنيه شود.
حضرت ولىّ امراللّه در توقيعاتی که حسب الامر هيکل مبارک صادر گرديده بياناتی می‌‌فرمايند دالّ بر اينکه اين حرمت فقط شامل شرب خمر نيست، بلکه شامل هر چيزی است که عقل را مختل سازد. به علاوه تصريح می‌‌فرمايند که استعمال الکل فقط بعنوان معالجه طبّی مجاز است، آن هم به شرطی که به تجويز اطبّای حاذق و سليم باشد که استعمالش را برای معالجه امراض مخصوصی لازم دانند.
در قران کلمه ی حرام در خصوص شرب خمر ذکر نشده است: چنانچه در سوره مائده میفرمایند: ” يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالْأَنْصَابُ وَالْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ” یعنی اى مؤمنان شراب و قمار و انصاب و ازلام پليد و عمل شيطانى است، از آن پرهيز كنيد باشد كه رستگار شويد.
در دیانت یهود هم استفاده از شراب حرام است چنانچه میخوانیم: تورات ، کتاب امثال سلیمان نبی ، باب 23 ، فراز 20: از زمره میگساران مباش …. زیرا که میگسار و مُصرف ، فقیر می شوند .
تورات ، کتاب امثال سلیمان نبی ، باب 23 ، فراز 31-33: هنگامی که شراب سرخ فام رنگ و حباب خود را در جام ظاهر ساخته و صاف و رقیق است به او نگاه مکن ، چه ان که عاقبت مثل مار می گزد و مثل افعی نیش می زند.
کتاب هوشع نبی ، باب 4 ، ایه 11: زنا و شراب شیره دل ایشان را می رباید.
کتاب استیعاء نبی ، باب 28 ، فراز 7-8: ولکن اینان نیز از شراب گمراه شده اند و از مسکرات سرگشته گردیده اند ، هم کاهن….از مسکرات گمراه شده اند و از شراب بلعیده گردیده اند ، از مسکرات سرگشته شده اند و در روئیا گمراه گردیده اند و در داوری مبهوت گشته اند زیرا که همه سفره ها از می و نجاست پر گردیده و جایی نمانده است .
کتاب استیعاء نبی ، باب 5 ، فراز 21: وای بر آنانی که صبح زود بر می خیزند تا در پی مسکرات بروند و شب دیر می نشینند تا شراب ایشان را گرم نمایند و در بزم های ایشان عود و بَربَط و دَف و نای و شراب می مباشد .