بند یکصد و هفتاد و پنجم : مکتب تجرید

يا قلم الاعلی تحرّک علی اللّوح باذن ربّک فاطر السّمآء ثمّ اذکر اذ اراد مطلع التّوحيد مکتب التّجريد لعلّ الاحرار يطّلعنّ علی قدر سمّ الابرة بما هو خلف الاستار من اسرار ربّک العزيز العلّام * قل انّا دخلنا مکتب المعانی و التّبيان حين غفلة من فی الامکان و شاهدنا ما انزله الرّحمن و قبلنا ما اهداه لی من ايات اللّه المهيمن القيّوم * و سمعنا ما شهد به فی اللّوح انّا کنّا شاهدين * و اجبناه بامر من عندنا انّا کنّا امرين *

O Pen of the Most High! Move Thou upon the Tablet at the bidding of Thy Lord, the Creator of the Heavens, and tell of the time when He Who is the Dayspring of Divine Unity purposed to direct His steps towards the School of Transcendent Oneness; haply the pure in heart may gain thereby a glimpse, be it as small as a needle’s eye, of the mysteries of Thy Lord, the Almighty, the Omniscient, that lie concealed behind the veils. Say: We, indeed, set foot within the School of inner meaning and explanation when all created things were unaware. We saw the words sent down by Him Who is the All-Merciful, and We accepted the verses of God, the Help in Peril, the Self-Subsisting, which He [The Báb] presented unto Us, and hearkened unto that which He had solemnly affirmed in the Tablet. This we assuredly did behold. And We assented to His wish through Our behest, for truly We are potent to command.
ای قلم اعلی که حرکت میکنی در این لوح که با اجازه ی پروردگارت که ایجاد کننده ی آسمان است، ذکر کن زمانی را که مظهر امر اراده کرد که وارد شود در مکتب تجرید. شاید آزادگان به اندازه سر سوزنی مطلع شوند به آنچه که در پشت پرده ها است از اسرار پروردگارت که عزیز و علام است. بگو ما داخل شدیم در مکتب معانی و تبیان، در زمانی که اهل امکان در غفلت به سر میبردند و مشاهده کردیم نازل کرده بود خداوند رحمن در آن مکتب و قبول کردیم آنچه را که هدیه کرده بود (حضرت اعلی) به من از آیات خداوند مهیمن و بی نیاز. و شنیدیم آنچه را که شهادت داده بود به آن در لوح و ما بودیم مشاهده کننده. و جواب دادیم به امری از طرف خود و مائیم امر کننده.

“مكتب التّجريد”
در اين آيه و آيه بعد از آن حضرت بهاءاللّه يکی از ايراداتی را که بعضی از بابيان در انکار موعود بيان به آن تمسّک جستند رد فرموده‌اند. اعراض آن گروه متّکی به لوحی از حضرت اعلی بود که در رأس آن مرقوم فرموده بودند: در مکتب خانه من يظهره اللّه منوّر فرمايند. به نظر اين نفوس چون سنّ مبارک حضرت بهاءاللّه دو سال از حضرت اعلی بيشتر بوده وصول لوح در “مکتب خانه” ممکن نبوده است.
بنا به بيان حضرت بهاءاللّه مطلب مزبور اشاره به وقايعی است که در عوالم روحانی که ما فوق عالم وجود است به ظهور رسيده.
“و قبلنا ما اهداه لى من ايات الله”
حضرت اعلی در لوح مبارک خطاب به “من يظهره اللّه” می‌‌فرمايند”: انّ البيان … هدية منّی اليک”