کتاب اقدس امّ الكتاب دیانت بهائی

بند یکصد و چهل و یکم : خطاب به اهل بیان در مورد ایمان آوردن به حضرت بهاالله

بند صد و چهل و یکم
قل تاللّه انّی لمحبوبه و الان يسمع ما ينزل من سمآء الوحی و ينوح بما ارتکبتم فی ايّامه خافوا اللّه و لا تکوننّ من المعتدين * قل يا قوم ان لن تؤمنوا به لا تعترضوا عليه تاللّه يکفی ما اجتمع عليه من جنود الظّالمين *


Say: By the righteousness of God! I, verily, am His [The Báb’s] Best-Beloved; and at this moment He listeneth to these verses descending from the Heaven of Revelation and bewaileth the wrongs ye have committed in these days. Fear God, and join not with the aggressor. Say: O people, should ye choose to disbelieve in Him [Bahá’u’lláh], refrain at least from rising up against Him. By God! Sufficient are the hosts of tyranny that are leagued against Him!
بگو قسم به خدا، من محبوب او هستم (حضرت باب) و الان میشنود آنچه نازل میشود از آسمان وحی و گریه میکند، از آنچه شما مرتکب شده اید در این ایام، بترسید و از تجاوزکاران نباشید. بگو ای قوم، اگر به او مومن نمیشوید، به او اعتراض هم نکنید. قسم به خدا برای او جمعی از لشکرهای ظالمین کافی است.

مندرج در کتاب بیان فارسی حضرت باب:
” ای اهل بیان نکرده مثل آنچه اهل فرقان نموده و از محبوب خود به هیچ شی محتجب نگشته که ارتفاع بیان عروج به سوی اوست و حظ آخرت اوست” ” بیان راضی نمیگردد از شما الا آنکه ایمان آورید بمن یظهره الله”
” اگر به ظهور او فائز شدی و اطاعت نمودی ثمره ی بیان را ظاهر کردی و الا لایق ذکر نیستی نزد خداوند” ” هیچ حجتی از برای او از نفس خود او اعظم تر نبوده و نیست در نزد کل زیرا که کل آیات و کلمات از بحر وجود او مشرق میگردد و از طمطام یم فضل او مستضیی میشود و از قمقام عز او مستتیر میگردد….”
” اگر کسی یک آیه از او شنود و تلاوت کند بهتر است از آنکه هزار مرتبه بیان را تلاوت نماید. “
“طوبی لمن ینظر الی نظم بهالله و یشکر ربه” ” کل دین نصرت اوست نه اعمالی که در بیان نازل شده”