حضرت عبدالبهاء ميفرمايند:
” در آداب و اخلاق بيش از علوم و فنون اهتمام نمايند زيرا ادب و نورانيّت ِ اخلاق مرجّح است اگر اخلاق تربيت نشود علوم سبب مضرّت گردد. علْم و دانش ممدوح اگر مقارن حُسن آداب و اخلاق گردد وَاِلّا سم ّ قاتل است و آفت هائل . طبيب بدخو و خائن سبب هلاک گردد و علّت انواع امراض . اين قضيّه را بسيار ملاحظه داشته باشيد که اساس دبستان ، اوّل تعليم آداب و اخلاق و تحسين اطوار و کردار باشد ” ٠
( ص ٤٨ فضائل اخلاق )
” تعليم اطفال و تربيت نونهالان جنّت ابهی از اعظم خدمات درگاه کبريا است” ٠
( ص ٦٦ منتخبات الواح مربوط به تربيت )
” تربيت و آداب اعظم از تحصيل علوم است . طفل طيّب طاهر و خوش طينت و خوش اخلاق ولو جاهل باشد بهتر از طفل بی ادب کثيف بداخلاق ولو در جميع فنون ماهر گردد زيرا طفل خوش رفتار نافع است ولو جاهل و طفل بد اخلاق فاسد و مضرّ است ولو عالِم . ولی اگر علم و ادب هر دو بياموزد نورٌ علی نور گردد ” ٠
( ص ٨ – ٨٧ گنجينه حدود و احکام و ص ١٣٢ ج ١منتخباتی از مکاتيب حضرت عبدالبهاء)