برگرفته از “نشریه بهائیان”
▪️از ابتدای تاریخ بشری، سنجش زمان برای نظم دادن به جوامع مهم بوده است. پذیرش یک تقویم جدید در هر دورۀ مذهبی، نمادی از قدرت ظهور الهی در تغییر درک انسان از حقایق مادی، اجتماعی و روحانی است. از این طریق، لحظات مقدس متمایز و برجسته می‌شوند، جایگاه بشریت در زمان و مکان دوباره ترسیم می‌گردد و آهنگ زندگی از نو نوشته می‌شود.
▪️ آئین بهائی تقویم مخصوص خود را به نام تقویم بدیع دارد که از سال ۲۰۱۵ به صورت جهانی مورد استفاده قرار گرفته است. تقویم بدیع یک تقویم شمسی است که دارای نوزده ماهِ نوزده روزه است.
▪️در هر سال چهار روز و در سال های کبیسه پنج روز باقی می ماند که به نام «ایام هاء» نام گذاری شده است و بهائیان آن را به برگزاری جشن و انفاق به فقرا و نیازمندان اختصاص می‌دهند. روزهای «ایام هاء» قبل از ماه روز ه‌داری بهائی و هدف آن آماده سازی معنوی برای سال نو است.
▪️ آغاز سال جدید بهائی نوروز نام دارد و در اولین روز بهار واقع می‌شود که در نیمکرۀ شمالی آغاز فصل با طراوت و معتدل بهار است.
▪️ هرکدام از روزها و ماه های بهائی به نام یکی از صفات الهی همچون جلال، رحمت یا کمال خوانده می‌شود. نُه روز از روزهای این تقویم نیز با توجه به اتفاقات تاریخی در آئین بهائی به عنوان روزهای مقدس، تعطیل هستند.
تقویم بهائی
سال 177 بدیع، 1399 شمسی
وب سایت بهائیان ایران(https://t.me/bahaisofiran_official)