حظيرة القدس = بهشت – جنت
اين نام را حضرت ولي امرالله در توقيع مبارك تموز ۱۹۲۵ براي محل تجّمع و مشورت و ملاقات احباء و تشكيل مجالس و محافل، انتخاتب و اطلاق فرمودند.
حظيرة القدس به معنای بهشت و جنت می باشد.
تا قبل از سال ۱۳۳۴ مکان بسیار زیبا و مصفا ی حظیرةالقدس در طهران برای بهائیان وجود داشت و احباء در آن زمان می توانستند به شعائر دینی خود در آن مکان مقدس بپردازند اما در روز ششم اردیبهشت ماه ١٣٣۴ (آوریل ۱۹۵۵) بر طبق تصمیماتی که روحانیت وقت ایران و با دخالت غیر مستقیم پادشاه وقت صورت گرفت برای محدود کردن فعالیت های بهائیان در ایران سپهبد نادر باتمانقلیچ ، رئیس ستاد ارتش وقت ، مأمور انجام عملیات تخریب حظیرةالقدس طهران شد و خود شخصأ و با همراهی بالغ بر ۲۰ کارگر اقدام به تخریب این بنای ارزشمند واقع در خیابان حافظ ، تهران نمود٠
حظیرةالقدس به صورت کاخی عظیم و باشکوه با تکیه بر معماری قاجاریه ساخته شده بود که در داخل آن، آینه کاری و کاشی کاریهای سنتی و زیبا به چشم می‌خورد که در میان محوطهٔ سرسبزی ساخته شده بود. ساختمان دو طبقه به صورت تالار بنا شده بود که شامل سقف‌های بلند و گچ کاریهای زیبا بود.
ویدیوی همراه:
تصاویری از حظیرةالقدس طهران و هم چنین عکس هایی از اشغال و تخریب این بنای مقدس که در سال ۱۳۳۴-۱۹۵۵صورت گرفت. با تصویری از جناب حسن رضایی نگاهبان این مکان
آلبوم امری قدیم (https://t.me/AlbomeTasavireAmri)