حیا

همه با این کلمه آشنا هستند و به این معنی است که فرد در درون خویش احساس کند که در قلب او ناظری آگاه وجود دارد که محترم وگرانمایه است و آن فطرت اصلیه الهیّه است که بهره از فیض الهی دارد زیرا حیا فطری است و در نهاد انسان نهفته است و انسان را از کار های زشت باز می دارد و به اعمال پسندیده فرمان می دهد و انسان باید این خصیصه الهی یعنی «حیا» را رشد دهد چه در بعد دیداری و چه در بعد رفتاری و چه در بعد اخلاقی و…

و حضرت بهاءاللّه در مورد حیا در کلمات فردوسیه ص 34 می فرمایند :
(( در وجود آیتی موجود و آن انسان را از آنچه شایسته و لایق نیست منع می نماید و حراست می فرماید و نام آنرا حیا گذارده اند و لکن این فقره مخصوص است به معدودی. کل دارای این مقام نبوده و نیستند.))

کانال وادی عشق (https://t.me/vadiyeeshgh)