دین مانند علم، یک نظام معرفتی است. نظامی که هدفش شناخت مقام و حقوق انسان، مقصد زندگی، صلح و دوستی، رفاه و سعادت همه انسان‌ها است. اما وقتی به ابزاری برای حفظ تسلط صاحبان قدرت تبدیل می‌شود و باورهای مذهبی گروهی بر دیگران تحمیل می‌گردد، نه تنها موجب سعادت نمی‌شود بلکه علت اختلاف و جنگ می‌گردد و دودمان انسانی را بر باد می‌دهد. دین مانند دارو برای معالجه بیماری است اگر درمان نکند و ضرر برساند، نخوردن دارو بهتر است.
حضرت عبدالبهاء می‌فرمایند:
«دین باید سبب الفت باشد، سبب ارتباط بین بشر باشد، رحمت پروردگار باشد. اگر دین سبب عداوت شود و سبب جنگ گردد، عدمش بهتر. بی‌دینی بِه [بهتر] از دین است.»
برای اینکه دین بتواند همپای علم، نیروی محرکه و پیش‌برندۀ ساختن تمدن باشد و عامل آرامش و آسایش مردمان گردد، نیازمند حصول شرایطی است. آثار بهائی با تشریح این شرایط مفهوم جدیدی از دین پیش‌روی بشر می‌گذارند. حضرت بهاءالله با ظهور خود تنها مجموعه‌ای از تعالیم جدید ارائه نمی‌دهند، بلکه مفهوم کلی دین را بازسازی می‌نمایند.
برای مطالعۀ بیشتر در این خصوص می‌توانید به صفحۀ “فهم جدیدی از دین” در وب‌سایت “بهائیان ایران” مراجعه کنید:
https://goo.gl/SMQWxf
وب سایت بهائیان ایران(@bahaisofiran_official)