ای یاوران جمال ابهی، اگرچه افق عالم تیره به نظر می‌رسد و آشفتگی و سردرگمی عالمیان را بس مضطرب و پریشان نموده است امّا فرارسیدن بهار جان‌پرور و نعمت‌های بی‌کران الهی در هر سال جدید یادآور این حقیقت است که سردباد زمستانی هرچند شدید است سرانجام با گرمای خورشید بهاری فرو نشیند، ظلمت شب را روشنایی روز در پی است و غبار خزان را نیسان ربیع خواهد شست. پس با توسّل به قوای بی‌پایان روحانی نهفته در خود، جهد نمایید تا مظهر دلگرمی و امید برای خویشان و دوستان باشید، سبب قوّت قلب همگان و عامل تسکین درد دردمندان گردید، و لهیب عشق حبیب را مشعل متین شوید. این بندگان آستان ضمن اظهار همدردی با همۀ اهل جهان و مردمان شریف ایران، شما عزیزان دل و جان را به ادعیۀ خالصۀ قلبیّه در اعتاب مقدّسۀ علیا برای گشایش امور اطمینان می‌دهیم و با این استغاثۀ حضرت عبدالبهاء به درگاه کبریا، سلامتی و آسایش و آرامش و آزادگی برای همگان از درگاه حضرت یزدان صمیمانه مسئلت می‌نماییم: “در امید بگشا و از بخشش آسمانی بهره بخش شب تیره را روز فرما و روز نوروز را فیروز کن.”
(بیت العدل اعظم الهی، پیام نوروز 177 بدیع)
کانال کتابخانه نور (https://t.me/Bahainoorlibrary)