از آثار حضرت عبدالبهاء می توان قواعد اصلی سعادت در زندگی مشترک را به شرح زیر استخراج کرد:
قبل از ازدواج باید زن و شوهر تا حد امکان به خصوصیات فکری و رفتاری یکدیگر آشنا شوند و در زندگی زناشوئی بکوشند که مکمل و متمم یکدیگر باشند.
خطاها یا نارسائیهای کوچک همدیگر را نادیده گیرند و اگر قرار بر ذکر آنها باشد از طریق مشورت محبت آمیز، سعی در رفع نقار و کدورت و رنجش فی ما بین کنند.
هم حسد و هم دروغ زندگی زناشوئی را تباه می کنند از آنها شدیداً پرهیز کنند.
اگر زن و شوهر همدیگر را بخاطر خدا و از طریق خدا دوست بدارند، این محبت ابدی خواهد بود و با گذشت زمان، در ضعف، بیماری و پیری زوال نخواهد یافت.
زن و مرد باید هر فرصتی را برای ابراز محبت به یکدیگر مغتنم شمارند. درخت محبت هر چه بیشتر سقایه شود، شکوفه بیشتری بر می آورد.
خانه و زندگی خانگی پاک و منظم، آراسته، فضای مناسبتری برای مهر و محبت زناشوئی بوجود می آورد.
هر یک از اعضای خانواده حقوقی دارد که باید سایرین آن را محترم شمرند. فی المثل شوهر نباید به بهانه خانه داری و بچه داری و مانند آن، پیشرفت علمی و خدمات اجتماعی و روحانی همسر خود را مانع شود، اما در این گونه موارد مشورت و تفاهم و تصمیم مشترک، جلوی بسیاری از مشکلات بعدی را می گیرد.
هر وقت یگانگی و وحدت در خانواده باشد، امور آن خانواده خوب پیشرفت می کند و موفقیت در دسترس آن خانواده است، مشارکت همگان در اوقات دعا و مشورت روزانه یا هفتگی، بسیار سبب تقویت این وحدت خواهد بود.
احترام و رعایت پدر بزرگ و مادر بزرگ از هر دو جانب ضرورت دارد ولی البته پدربزرگها و مادر بزرگها نیز باید استقلال واحد کوچک زن و شوهری فرزندان را محترم شمرند.
آرزوی عبدالبهاء این است که خانه بهائی مرکز انتشار انوار الهی باشد تشکیل بیت تبلیغی و مجلس ضیافت و دعا، اثر مثبت در تربیت روحانی اطفال نیز خواهد داشت.
فضای خانه را باید با شادی و سرور مملو کرد تا این شادی و سرور در قلب هر مهمانی نیز اثر کند و موجب اهتزاز و نشاط شود.
اقتباس از پیام بهائی شماره ۲۳۴