«واژۀ مشرقالأذکار در آثار بهائی برای توصیف مفاهیم مختلفی به کار رفته است از قبیل گردهمایی برای دعا و مناجات در سحرگاهان، ساختمانی که در آن آیات الهی با لحن خوش تلاوت میگردد، مؤسّسۀ کامل مشرقالأذکار با ملحقات آن، و بنیان مرکزی آن مؤسّسه که غالباً عبادتگاه یا معبد خوانده میشود.
همۀ این تعابیر گوناگون را میتوان مراحل یا جوانب اجرای تدریجی حکمی دانست که حضرت بهاءالله در کتاب مستطاب اقدس نازل فرمودهاند.
مشرقالأذکار مفهومی منحصر به فرد در تاریخ ادیان و نمادی از روح تعالیم اساسی الهی در این دور یزدانی است و به حقّ میتوان آن را بنیانی عمومی برای حصول الفت قلوب و اجتماع نفوس دانست، مکانی برای نیایش و عبادت پروردگار که ابواب آن به روی همگان از هر دین و آیین، و هر قوم و ملّت باز است و با تساوی کامل، زن و مرد، پیر و جوان و کودک را پذیراست؛ مأمنی است مناسب برای تأمّل و تعمّق در مفاهیم روحانی و تفکّر در مسائل بنیادین زندگی مانند مسئولیّت فردی و جمعی برای بهبود وضع اجتماع. نشان این یگانگی بینظیر و اجتماع نفوس متنوّع و کثیر حتّی در نفْس بنای مشرقالأذکار نیز جلوهگر است، بنایی که با جوانب و ابواب نُهگانهاش نشانی از حسّ جامعیّت و کاملیّتی است که عدد نُه نماد آن میباشد.
بنای مشرقالأذکار تجلّیگاه قوای روحانی و کانون منضمّات و ملحقاتی است که به منظور رفاه نوع بشر و بروز و تحقّق ارادۀ جمعی برای خدمات همگانی تأسیس میگردد. این ملحقات شامل مراکز آموزشی، علمی، فرهنگی و اقدامات عامّ المنفعه، مظهر آرمانهای پیشرفت اجتماعی و تعالی معنوی با استفاده از علم و دانش بشری است و نشان میدهد که چون علم و دین با هم هماهنگ شوند راهگشای ارتقای مقام انسان و شکوفایی تمدّن گردند. »
بیت العدل اعظم -۲۷ آذر ۱۳۹۳
کانال تلگرام گل مستور (https://t.me/Gol_e_Mastour)