وحدت عالم انسانی هدف اصلی دین بهائی است. جمیع تعالیمی که در دین بهائی آمده است حول این محور یعنی وحدت عالم انسانی می‌گردد.[۱][۲]
وحدت عالم انسانی در دین بهائی، به معنی اتحاد واقعی و تساوی انسان‌ها از نظر حقوق روحانی، اجتماعی، فردی و مدنی است.[۳]
اهمیت وحدت عالم انسانی
عبدالبهاء فرزند ارشد بهاءالله (شارع دین بهائی) و مبین آثار بهائی در پاسخ به سؤال یکی از فلاسفه بزرگ فرانسه که از وی سؤال کرده بود که، هدف دین بهائی چیست که برای پیشرفت آن به سرزمین غرب آمده‌اید. گفت:
هدف دین بهائی در سه کلمه خلاصه می‌شود وحدت عالم انسانی.
هر چند می‌توان هدف این آئین را در سه کلمه خلاصه کرد ولی در بیش از صد کتاب از آثار بهاءالله و نوشته‌ها و گفته‌های بسیاری از عبدالبهاء و شوقی افندی چگونگی وحدت عالم انسانی شرح داده شده است و روش آن بیان شده‌است.[۴]
به اعتقاد بهائیان وحدت عالم انسانی، نیاز بارز زمانی است که در حال حاضر جهان در آن وجود دارد. وحدت خانواده، وحدت قبیله، وحدت حکومت شهری و وحدت ملی ایجاد شده است و اکنون هدفی که دنیا برای رسیدن به آن تلاش می‌کند وحدت عالم انسانی است. مرحلهٔ ایجاد کشورها به پایان رسیده‌است. آشوب ناشی از برخورد قدرت‌های ملی به نهایت خود می‌رسد و دنیا که در جهت کمال پیش می‌رود باید وحدت و تمامیت روابط انسانی را بشناسد.[۷]
بهائیان برای رسیدن به وحدت عالم انسانی به یک رشته تعالیم اجتماعی و روحانی اعتقاد دارند و انجام آن را شرط لازم و کافی برای رسیدن به آن می‌دانند.[۵]
امروز خدمتی بزرگ‌تر از ترویج وحدت عالم انسانی و صلح عمومی نیست. تا افراد از تعصبات و تقلید آزاد شوند. به اعتقاد بهائیان تا این تعصبات باقی است آسایش و سعادت در جهان به وجود نمی‌آید.[۸]
بهائیان معتقدند وحدت عالم انسانی بدون قوّهٔ الهیّه ممکن نیست.
عبدالبهاء در این رابطه چنین می‌گوید:[۹]
… از دانستن خوبیِ صحّت، انسان صحّت نمی‌یابد بلکه معالجه لازم دارد استعمال ادویه لازم دارد حکیم حاذق لازم دارد که مطّلع بر جمیع اسرار امراض باشد و مطّلع بر جمیع معالجات باشد و به حکمت تامّ دستورالعمل دهد تا صحّت کامل حاصل گردد. مجرّد بدانیم که صحّت خوبست صحّت حاصل نمی‌شود قوّت و عمل لازمست. دیگر آنکه حصول هر شیء مشروط به سه چیز است: اوّل دانستن دوم اراده سوم عمل. در تحقّق هر مسئله جمیع این سه چیز لازم. اوّل تصوّر خانه است بعد ارادهٔ ساختن بعد عمل و عمل موکول بقوّهٔ ثروت آنوقت امید حاصل گردد. لهذا ما محتاج یک قوّهٔ عظیمه هستیم که سبب اجرای امیدها شود؛ و این واضح است که بقوای مادّیّه این مقصد و آمال حاصل نمی‌شود اگر بگوئیم بقوّهٔ جنسیّت حاصل می‌شود اجناس مختلفند. اگر بگوئیم بقوّهٔ وطنیّت می‌شود اوطان مختلف است؛ و اگر بگوئیم اتّحاد وحدت عالم انسان و صلح عمومی بقوّهٔ سیاسی می‌شود سیاسات ملوک مختلف است زیرا منافع دول و ملل مختلف است. پس واضح شد که جمیع اینها مختلف و محدود است و ممکن نیست جز بقوّهٔ معنویّه و قوّهٔ روحانیّه و فیوضات الهیّه و نفثات روح القدس که در این قرن عظیم جلوه نموده، جز باین ممکن نیست…
یادداشت ها:
۱-روزنه‌های امید در آستانه قرن بیست و یکم،Duncker & Humblot – Berlin، فرزین دوستدار
۲-جلوه مدنیت جهانی، شوقی افندی، انتشارات:NSA of the Bahá’ís of India ۱۹۸۶
۳-پیام ملکوت، عبد الحمید اشراق خاوری
۴-روزنه‌های امید در آستانه قرن بیست و یکم،Duncker & Humblot – Berlin، فرزین دوستدار، صفحه ۲۸
۵-مقدمه‌ای بر آئین بهائی ص۱۷
۶-مبادی روحانی دین بهائی صفحهٔ ۶
۷-جلوه مدنیت جهانی، شوقی افندی، انتشارات:NSA of the Bahá’ís of India ۱۹۸۶، صفحه ۱۰۱
۸-کتاب بدائع الآثار، جلد ۲، مؤسسه ملی مطبوعات امری آلمان، میرزا محمد زرقانی صفحه ۲۲۶
۹-پیام ملکوت، عبد الحمید اشراق خاوری، ص ۵۳
منبع: وبسایت ویکی پدیا