کودکان، امید و ضامن آینده‌اند و به همین جهت در دارایی یک جامعه، گرانبهاترین گنجینه به شمار می‌روند. کودکان حامل بذرهایی هستند که خصوصیات جامعۀ فردا را دربردارند. ساختن جامعه‌ای بر پایۀ اصل یگانگیِ نوع بشر، نیازمند بکارگیری اصولی همچون عدالت، محبت، امانت، صداقت و بردباری در روابط اعضای آن می‌باشد. بنابراین، باید این اصول در جامعه، درک و به نسل آینده منتقل شوند. بدین‌ترتیب هیچ تلاشی برای بهبود جامعه نمی‌تواند آموزش اخلاقی و معنوی کودکان و نوجوانان را نادیده بگیرد.
تعلیم و تربیت کودکان فقط بر عهدۀ والدین نیست، جامعه نیز سهم مهمی در این‌باره ایفا می‌کند. تشکیل کلاس‌هایی برای پرورش معنوی و اخلاقی که درهای آن به روی همۀ کودکان از هر نژاد، قوم، ملیت و دین باز است به طور معمول از نخستین فعالیت‌هایی است که بهائیان در هر محل به آن مشغول می‌شوند. محور این کلاس‌ها، پرورش صفات و خصوصیاتی همچون صداقت، بخشندگی، پاکی قلب و مهربانی است؛ صفاتی الهی که در آینۀ قلب انسان انعکاس می‌یابند و پایه‌های ضروری برای وحدت در جامعه را بنا می‌کنند. مطالب آموزشی این کلاس‌ها، متناسب با سن کودکان است و به آنان کمک می‌کند تا درک واضح‌تری از این مفاهیم و چگونگی به کار بستن آن‌ها را در زندگی روزمره کسب کنند. جوامع بهائی در سراسر دنیا بخشی از منابع و انرژی خود را صرف آموزش مربی برای کلاس‌های کودکان می‌کنند تا بتوانند افرادی را برای این خدمت آماده نمایند که با محبت و علاقه نسبت به کودکان، با ایمان به توان‌مند‌ی‌های آنان و با دیدگاهی روشن نسبت به آیندۀ باشکوهی که انسان به سمت آن در حرکت است، به آموزش کودکان بپردازند.
هر جامعۀ محلی به توان‌افزایی معنوی و اخلاقی نوجوانان نیز توجه می‌نماید تا این گروه سنی بتوانند مسئولیت رشد معنوی، فکری و اجتماعی خود را به عهده گیرند و نقش خود را در ساختن دنیایی بهتر به طور موثر ایفا کنند. نوجوانان که در حال عبور از یکی از مهم‌ترین و حساس‌ترین دوران زندگی خود هستند، همراهی و حمایت می‌شوند تا به هدف زندگی و هویت واقعی خود بیندیشند و از همین زمان در مورد مسائل مهمی همچون تحصیل، شغل و … با جدیت و هدفمندی تصمیم بگیرند. نوجوانان تشویق و یاری می‌شوند تا ابتکار و نظرات خویش را جهت بهبود شرایط محیط اطراف‌شان ابراز کنند و با همراهی جوانان بزرگ‌تر و باتجربه‌تر به جامعۀ محلی خود خدماتی ارائه دهند؛ نیروهای سازنده و مخرب را در اجتماع پیرامون خود تجزیه و تحلیل کنند؛ اثرات هریک را برافکار و اعمال خود شناسایی نمایند و به این ترتیب آگاهانه خود را از اثرات منفی محیط حفظ نمایند. با تقویت ساختارهای اخلاقی و احساس هدفمندی، نوجوانان، انرژی و توان بی‌نظیرشان را جهت پیشرفت فکری و معنوی خود و مشارکت مؤثر در پیشرفت اجتماعی صرف می‌کنند.
منبع: سایت بهائیان ایران