« … سردرگمی، بی‌اعتمادی و ابهامات حاکم بر جهان به تعهّداتی که اجرای آن وظیفۀ جمیع مؤمنین می‌باشد فوریّت بیشتری می‌بخشد.
دوستان باید براستی از هر فرصتی استفاده کنند تا نوری برافروزند که بتواند راه را روشنی، مضطرب را اطمینان و ناامید را امیدواری بخشد . اندرز حضرت ولیّ‌امرالله به زبان انگلیسی خطاب به یک جامعۀ بهائی را که گویی برای زمان ما بیان شده به خاطر می‌آوریم که می‌فرمایند “هر چه تار و پود اجتماع کنونی تحت تأثیر فشار مصائب و بلایای مستولیّه دچار سستی و از هم گسیختگی بیشتری گردد و هر چه بروز شکاف‌ها به گسستگی‌ها سرعت بخشد و جدایی ملّت از ملّت، طبقه از طبقه، نژاد از نژاد، و کیش از کیش مضاعف گردد، مجریان نقشۀ الهی باید با انسجام بیشتری در حیات روحانی و اقدامات اداری خویش معیار والاتری از مجهودات منظّم، از تعاون و تعاضد و از پیشرفت هماهنگ در مشروعات جمعی خود نشان دهند.” حضرت شوقی افندی که همواره بر اهمّیّت روحانی امور امری و عزم جزمی که احبّا باید با آن وظایف مقدّسۀ خویش را انجام دهند تأکید می‌فرمودند هم‌چنین در مورد مداخله در مشاجرات سیاسی بحث‌انگیز، درگیری‌ها، و جرّ و بحث‌ها انذار فرموده و در مقامی دیگر احبّا را در بیانی به زبان انگلیسی هشدار می‌دهند تا “بر هر گونه خاصّ‌گرایی و تحزّب، مجادلات بیهوده، محاسبات واهی و تمایلات زودگذر که چهرۀ جهانی در حال تحوّل را آشفته و توجّه آن را به خود مشغول می‌دارد، فایق آیند.” این مشاجرات چون ترشّحات و کف‌های لاینفکّ امواجی است که پی در پی اجتماعی عاصی و غیر متّحد را مغشوش می‌سازد. دل‌مشغولی به عواملی که متشتّت‌کنندۀ افکارند زیان‌های فراوانی به دنبال دارد. همان طور که پیروان حضرت بهاءالله به خوبی واقف‌اند، رفاه نهایی عالم انسانی مستلزم آن است که نوع بشر از تفاوت‌های موجود فراتر رفته وحدت خود را به نحوی استوار تثبیت نماید. هدف بهائیان از هر کمکی به حیات اجتماع خود، ترویج وحدت و یگانگی است و هر یک از مجهودات جامعه‌سازی نیز به همین منظور صورت می‌گیرد. برای کسانی که از نفاق و اختلاف خسته شده‌اند، جوامعی که در سایۀ اسم اعظم نضج می‌گیرند مثالی است قدرت‌مند از آنچه که از طریق اتّحاد می‌توان به آن توفیق یافت. … »
( پیام بیت العدل اعظم ؛ رضوان 174 بدیع / 2017 میلادی )