از جمله اعتراضات اين است که چرا رو به آرامگاه حضرت بهاءالله نماز مي خوانيد، در حالي که قرآن و پيامبر اسلام پيروان خود را از هر نوع پرستش غير خدائي منع کرده و هرگونه «همنوع پرستي» و سجده در برابر آنان را شرک مي داند.
حضرت بهاءالله در کتاب اقدس، اهل بهاء را به نماز گزاردن به سوي خودشان سفارش فرموده اند. در مورد قبله، با خود بيانديشيد که شرف و منقبت کعبه در چيست؟ آيا غير از انتساب آن به پيامبر الهي، حضرت ابراهيم است؟ اگر اين انتساب نباشد، اين مجموعه سنگ و خاک که زماني بتخانه بوده، چه تقدسي دارد که بايد به سمت آن نماز خواند و سجده کرد؟ آيا اراضي مقدسه را به سبب چيزي غير از ظهور پيامبران در آن مقدس مي دانند؟ آيا کوه طور به اين سبب که کلام الهي از شعله درختي ظاهر شد، مقدس نگرديد؟ آيا اگر قلب انسان که بمراتب از درخت شريف تر است، محل ظهور کلمات خداوند باشد، به همان اندازه مقدس نيست؟ چه چيز مقدسي در مسجد الاقصي بود که سالها قبل از معراج، قبله اول مسلمين گرديد؟
اگر کمي به اين سؤالات بيانديشيد از اينکه مظهر ظهور الهي، وجود خود را مرکز توجه مومنين قرار دهد، تعجب نخواهيد کرد و همين موارد را در مورد حج نيز تطبيق دهيد و بگوئيد چه چيز مقدس تري در کعبه وجود دارد که آن را از ساير بنا ها ممتاز مي سازد؟ در جهان خاکي ما چه چيزي مقدس تر از وجود پيامبر است که جايگاه ظهور کلام الهيست؟ اگر سنگ و خاک بواسطه انتساب به پيامبر به چنين منزلتي مي رسند پس خود پيامبر چه جايگاهي دارد؟ مگر در حق رسول اکرم نفرموده اند «لولاک لما خلقت الافلاک»؟ آيا اين مقام بالاتر است، يا قبله بودن؟
حضرت بهاءالله در نهايت شجاعت، اين بت را در اذهان ما شکستند و مومنين را به سرمنشأ تقديس هدايت نمودند. پيامبر بعنوان واسطه فيض الهي، ارزشمند ترين وجود روحاني در اين عالم است که توجه و استمداد طلبيدن از او مي تواند ضامن هدايت و سعادت روحاني ما شود و مرقد او مقدس ترين مکاني است که شايسته توجه و روي آوردن مومنين است. مسلما اين توجه به معني پرستش پيامبر نيست، بلکه به منزله استمداد طلبيدن از او بعنوان واسطه فيض اعظم الهيست.
….
مشرق و مغرب از آن خدا است پس به هرسو رو کنید آنجا رو به خدا است(بقره آیات 115 و 142)