Likewise, these souls, through the potency of the Divine Elixir, traverse, in the twinkling of an eye, the world of dust and advance into the realm of holiness; and with one step cover the earth of limitations and reach the domain of the Placeless.
It behooveth thee to exert thine utmost to attain unto this Elixir which, in one fleeting breath, causeth the west of ignorance to reach the east of knowledge, illuminates the darkness of night with the resplendence of the morn, guideth the wanderer in the wilderness of doubt to the wellspring of the Divine Presence and Fount of certitude, and conferreth upon mortal souls the honor of acceptance into the Ridván of immortality. Now, could this gold be thought to be copper, these people could likewise be thought to be the same as before they were endowed with faith.
“همچنين اين نفوس هم از اکسير الهی در آنی عالم ترابی را طيّ نموده به عوالم قدسی قدم گذارند و به قدمی از مکان محدود به لامکان الهی واصل شوند. جهدی بايد تا به اين اکسير فائز شوی، که در يک آن مغرب جهل را به مشرق علم رساند و ظلمت ليل ظلمانی را به صبح نورانی فائز گرداند و بعيد صحرای ظنّ را به چشمه قرب و يقين دلالت کند و هياکل فانيه را به رضوان باقی مشرّف فرمايد. حال اگر در حقّ اين
ذهب حکم نحاسی صادق می آيد در حقّ اين عباد هم حکم عباد قبل از فوز به ايمان صادق و محقّق است. “