مشرق الاذکار، محلی برای دعا و نیایش و انجام خدمات انسان‌دوستانه به همه اعضای جامعه است.
در آنجا مناسک مذهبی خاصی اجرا نمی‌شود و همه مردم با هر گرایش و عقیده‌ای می‌توانند در آن حضور یابند و پیوند دوستی و آشتی میان خود را تقویت کنند. به این ترتیب ندای وحدت عالم انسانی از مشرق الاذکارها در هر محلی بلند می‌شود.
در واقع این مکان، کانون پیوند حیات روحانی و خدمات همگانی در هر جامعه است و به تجسم هماهنگی علم و دین برای ارتقای مقام انسان و شکوفایی تمدن کمک می‌کند. زیرا عبادت جدا از خدمات اجتماعی و برنامه‌های آموزشی و علمی، نمی‌تواند به نفسِ عبادت‌کننده رضایت و نفعی پایدار ببخشد تا چه رسد به عامۀ نوع بشر.
دعایی که انگیزۀ اصلی آن عشق به پروردگار باشد و از ترس، توقّع، تظاهر و خرافات به دور بوده با صداقت و پاکی دل تلاوت شود، موجب شکوفایی عقل و خرد انسانی می‌گردد و محرّک خدمات خالصانه به اجتماع، وطن و نوع بشر می‌شود. به این ترتیب جلسات و برنامه دعا و نیایش جمعی در هر محله جنبه‌ای از حیات روحانی و ابعادی از مفهوم مشرق‌الأذکار است.
وبسایت بهائیان ایران (https://t.me/bahaisofiran_official)