بند صد و هفتاد و سه

The mystery of this theme hath, in this Dispensation, been a sore test unto all mankind. Behold, how many are those who, clinging unto these words, have disbelieved Him Who is their true Revealer.

What, We ask, could this people presume the terms “first” and “last”—when referring to God—glorified be His Name!—to mean? If they maintain that these terms bear reference to this material universe, how could it be possible, when the visible order of things is still manifestly existing? Nay, in this instance, by “first” is meant no other than the “last” and by “last” no other than the “first.”

“و به اين مطلب جميع اهل ارض در اين ظهور ممتحن شده‏اند چنانچه اکثری به همين قول تمسّک جسته از صاحب قول معرض شده‏اند. و نمی دانم اين قوم از اوّليّت و آخريّت حقّ جلّ ذکره چه ادراک نموده‏اند؟ اگر مقصود از اوّليّت و آخريّت، اوّليّت و آخريّت مُلکی باشد هنوز که اسباب مُلکی به آخر نرسيده، پس چگونه آخريّت بر آن ذات احديّت صادق می آيد؟ بلکه در اين رتبه اوّليّت نفسِ آخريّت و آخريّت نفس اوّليّت باشد.”

ممتحن: آزموده شده، مورد امتحان قرار گرفته