بند بیست و پنجم : احکام فرعیه ارث

و جعلنا الدّار المسکونة و الالبسة المخصوصة للذّرّيّة من الذّکران دون الاناث و الورّاث انّه لهو المعطی الفيّاض *
We have assigned the residence and personal clothing of the deceased to the male, not female, offspring, nor to the other heirs. He, verily, is the Munificent, the All-Bountiful.

دار مسکونه و لباسهای مخصوص متوفی میرسد به ذریه ی ذکور، نه به دختر ها و سایر وراث. او حقیقتاً بخشنده و فیاض است.

حضرت عبدالبهاء در این خصوص میفرمایند للذریه من الذکران یعنی مقصود پسر بزرگتر است، ولد بکر است نه همه ی پسر ها .
حضرت عبدالبهاء میفرمایند معنی این آیه به صیغه ی جمع فرموده اند اینست که اولاً دار مسکونه و البسه ی مخصوص را میدهند به پسر بزرگتر، پسر بزرگتر تا زنده هست آن خانه را نگه میدارد و لباسها را میپوشد. بعد از مردن پسر بزرگتر این دار مسکونه و البسه ی مخصوصه که مال پدر بوده است میرسد به برادر دیگر که نسبت به متوفی اول حال حکم فرزند ارشد را دارد. برادر دومی هم اگر بمیرد، میرسد بسومی.
این موهبتی است که جمال قدم به پسر بزرگتر یعنی ولد بکر داشته است و در لوح مبارک میفرمایند که در جمیع شرایع ولد بکر همیشه مورد نظر و اهمیت بوده و انبیاء قبل همیشه میراث نبوتشان به پسر بزرگترشان میرسد. خداوند بخشنده است و دارای فیضی است که به بندگان خود عطا کند.