يا ارض الخآء نسمع فيک صوت الرّجال فی ذکر ربّک الغنيّ المتعال طوبی ليوم فيه تنصب رايات الاسمآء فی ملکوت الانشآء باسمی الابهی يومئذ يفرح المخلصون بنصر اللّه و ينوح المشرکون *
O Land of Khá [Khurásán]! We hear from thee the voice of heroes, raised in glorification of thy Lord, the All-Possessing, the Most Exalted. Blessed the day on which the banners of the divine Names shall be upraised in the kingdom of creation in My Name, the All-Glorious. On that day the faithful shall rejoice in the victory of God, and the disbelievers shall lament.
ای سرزمین خراسان، میشنویم در تو صدای مردان را که در ذکر پروردگار غنی متعال است. خوشا به حال روزی که در آن روز نصب شود پرچمهای اسماء الهی را در روی زمین (که منقوش است به ) نام جمال قدم. خوشا به آن روز. مخلصان به نصرت خداوند مسرور میشوند و مشرکان به نوحه میافتند.
حضرت عبدالبهاء در ضمن نطقی در حیفا مورخ ۱۴ فوریه ۱۹۱۴ میفرمایند: ” جمال مبارک ذکر خراسان را میفرمودند که این امر مبارک آنجا نشر خواهد یافت همه کس گمان میکردند که مقصود مبارک خراسان است بعد که عنایت جمال مبارک همه متوجه به عشق آباد شد ملتفت شدند که مقصد آنجاست بعد دیگر مشرق الاذکار در آنجا تاسیس شد. ”
همچنین مورخ ۲۹ جون ۱۹۱۴ میفرمایند ” عشق آباد حال خوب مرکزی است مرو در زمان قدیم مرکز خراسان بود ملک خراسان بسیار وسیع بود افغانستان و سیستان و بلخ جمیع داخل در ملک خراسان بود لهذا در زمان قدیم مرکز خراسان مرو بود عشق آباد هم نزدیک مرو است جمال مبارک همیشه ذکر خراسان میفرمودند و در الواح مبارک ذکر خراسان هست و میفرمودند که از خراسان ذکر الهی بلند خواهد شد و همه متحیر بودند که چطور اول در خراسان ذکر الهی بلند میشود بعد که عشق آباد به میان آمد و مشرق الاذکار در آنجا تاسیس شد و برای احبای الهی ملجاء و پناه در هر جا که بر هر احبای الهی تنگ میشد و میشود میروند به عشق آباد و فی الحقیقه احبای الهی در عشق آباد خیلی همت کردند.
همچنین حضرت عبدالبهاء در لوح مبارکه خراسان بیانی به این مضمون دارند که میفرمایند ای نفحات و نسمات الهی بدمید معطر وپاکیزه و قصد وادی رحمن و عرفان، خراسان، نمائید. سپس خطاب به احبای خراسان میفرمایند ای اغنام الهی اگر در چنگال درندگان ارض اسیرید از روح الهی مایوس مباشید. بزودی حجاب از وجه امر مرتفع و شعاع امر الهی در آفاق بلاد ساطع خواهد گشت. پرچم های آیات الهی به اهتزاز خواهد آمد و بنیاد شبهات مخالفین امر متزلزل و اعلام معرضین منکوس و معکوس خواهد گردید و آیات ملکوت در ارض و سموات اشراق خواهد نمود.
حضرت ولی امرالله در توقیع مبارک مورخ سال ۱۹۲۶ میلادی خطاب به اعضای محافل روحانیه در ایران ضمن بیان وعود جمال اقدس ابهی که باید در آینده متحقق شود میفرمایند:” صوت رجال از ارض خاء باده ی مسکینه خراسان زلزله به ارکان کشور اندازد و الویه نصر بر قلل آن سامان موج زند. “
و همچنین در لوح مبارک ۱۰۵ بدیع میفرمایند: ” صوت رجال از ارض خاء در ذکر رب غنی متعال گوشزد قریب و بعید گردد.”