بند یکصد و پانزدهم : مشرق الاذکار

طوبی لمن توجّه الی مشرق الاذکار فی الاسحار ذاکراً متذکّراً مستغفراً و اذا دخل يقعد صامتاً لاصغآء ايات اللّه الملک العزيز الحميد * قل مشرق الاذکار انّه کلّ بيت بنی لذکری فی المدن و القری کذلک سمّی لدی العرش ان انتم من العارفين *

Blessed is he who, at the hour of dawn, centring his thoughts on God, occupied with His remembrance, and supplicating His forgiveness, directeth his steps to the Mashriqu’l-Adhkár and, entering therein, seateth himself in silence to listen to the verses of God, the Sovereign, the Mighty, the All-Praised. Say: The Mashriqu’l-Adhkár is each and every building which hath been erected in cities and villages for the celebration of My praise. Such is the name by which it hath been designated before the throne of glory, were ye of those who understand.
خوشا به حال کسی که توجه کند به مشرق الاذکار در سحرگاهان تا ذکر کند و متذکر باشد و طلب مغفرت و آموزش کند. وقتی داخل شدید ساکت و ساکن باشین و بشنوید آیات الهی را، خداوند پادشاه عزیز و حمید است. بگو مشرق الاذکار را در قراء و شهرها باید بنا سازید. اینگونه نامیده شده است محل ذکر در نزد صاحب امر اگر شما از عارفین باشید.