اگر تعاريف رايج از صهيونيسم به معناي برتري نژاد يهود و سکونت در اراضي مقدسه با اعمال خشونت و اخراج ساکنين محلي را ملاک قرار دهيم، به هيچ عنوان قابل تطبيق با ديدگاههاي بهائي نيست. روشهاي ديانت بهائي براي برقراري صلح با اصولي که به آن پايبند است، تعريف مي گردد و تلاش براي از ميان بردن تبعيض و رفتارهاي خشونت آميز در هر جائي که بهائيان امکان تأثيرگذاري داشته باشند مد نظر است. في المثل در رژيم آپارتايد آفريقاي جنوبي که برتري نژاد سفيد را ترويج مي کرد بهائيان سفيد پوست عضويت در محافل روحاني را که جمعهاي اداري و تصميم گيري جامعه بهائي است يکسره به سياهان واگذار کردند و در مخالفت با تبعيض عليه سياهان از حق خود به نفع آنان گذشتند، روشهائي که ديانت بهائي مي تواند در پيش گيرد، در درجه اول ترويج تفکرات صحيح و رفع تعصبات با مذاکره وآموزش ديدگاههاي مبتني بر مدارا و محبت است و اين کار را جامعه بهائي در همه عرصه هاي بين المللي که در آن حضور دارد به انجام مي رساند. ولي در ماجراي فلسطين متأسفانه با تحريکاتي که از جانب متعصبين مذهبي، علي الخصوص ملايان ايران، صورت مي گيرد، جنگجويان مسلمان فلسطيني، بهائيان را هم دشمن مي شمارند و حتي اگر در بين رهبرانشان مانند محمود عباس کسي در نسلهاي قبل ارتباطي با بهائيان داشته باشد او را محکوم مي کنند و در سرزمينهائي که اين نوع تفکرات قدرت دارند، مانند مصر، بهائيان را از حقوق اجتماعي و حتي داشتن کارت هويت ملي محروم مي سازند. در چنين شرايطي هر اقدامي هم که صورت گيرد به چشم ايشان نمي آيد و آن را عملي تبليغاتي و يا در جهت کسب منافع گروهي ميپندارند.
معهد اعلي در مورد تفکر صهيونيسم و وجود مرکز جهاني بهائي در کشور اسرائيل مي فرمايند: «عدّه‌اي يا از روي بي‌خبري و يا به منظور پيش‌برد مقاصد خاصّ خود وجود مرکز جهاني بهائي در کشور اسرائيل را امري سياسي و نوعي وابستگي به نهضت صهيونيسم به شمار مي‌آورند. هر طفل سبق‌خوان مکتب تاريخ مي‌داند که علّت وجود مرکز جهاني بهائي در اراضي مقدّسه اين است که صد و چهل سال پيش، به تحريک دولت ايران حضرت بهاءالله به اين منطقه که در آن زمان تحت سلطه امپراطوري عثماني بود تبعيد شدند و بدين ترتيب هشتاد سال قبل از تأسيس کشور اسرائيل، مرکز جهاني بهائي در اراضي مقدّسه تثبيت يافت. روابط مرکز جهاني بهائي با اسرائيل مانند ساير کشورهاي جهان، بر اساس اطاعت از قوانين مدني آن مملکت و عدم وابستگي و دخالت در امور سياسي استوار است. شايد مناسب باشد که يادآور شويد که در سال 1947 ميلادي، يک سال قبل از تأسيس کشور اسرائيل، هنگامي که کميسيون ويژۀ فلسطين در سازمان ملل متّحد خواهان نظر اديان و گروه‌هاي مختلف راجع به آيندۀ اين سرزمين شد، رئيس اين کميسيون، عاليجناب قاضي اميل سندستروم، ضمن نامه‌اي به مرجع امر بهائي، حضرت شوقي افندي، نظر و ديدگاه بهائيان را در اين زمينه جويا شد. آن حضرت در تاريخ 14 جولاي 1947 در مکتوبي خطاب به ايشان فرمودند که ديانت بهائي به کلّي از سياست حزبي مبرّا است و در مجادلات و منازعاتي که در مورد آيندۀ ارض اقدس در ميان است وارد نمي‌شود. هيکل مبارک در همان نامه توضيح مي‌فرمايند که «بسياري از پيروان ديانت ما از اعقاب مسلمان و يهودي هستند و ما هيچ گونه تعصّبي نسبت به هيچ يک از اين دو گروه نداريم و به جان و دل مشتاقيم که به منظور حفظ منافع متقابل آنان و خير و صلاح اين مملکت، بين آنها صلح و آشتي برقرار گردد.»[i]»
گذشته از آن بهائيان در هر کشوري ساکن باشند موظفند نسبت با حکومت آن کشور در نهايت صداقت و شرافت رفتار نمايند و هيچگونه خيانتي نسبت به حکومت يک کشور، ولو اينکه نسبت به بهائيان سختگير و بي مهر باشد، با اصول ديانت بهائي سازگار نيست. بنابر اين دولت اسرائيل اين اطمينان را دارد که خطر و احتمال خيانتي از جانب بهائيان نسبت به آن دولت وجود ندارد . پس بدون اينکه بهائيان سياستها و روشهاي تعامل دولت اسرائيل با مسلمانان را تأييد نمايند، بنوعي در آنجا حضور دارند که مورد اعتمادند. اگر اين شيوه همزيستي مورد تأييد همفکران شما نيست دليل بر وابستگي بهائيان به اسرائيل هم نيست.
بهائيان درنظر بسياري دولتها، شريف ترين، خيرخواه ترين وقابل اعتماد ترين گروه اجتماعيند و برخي دولتها حتي برنامه ريزيهاي آموزشي کودکان خود را به جامعه بهائي واگذار کرده اند در ايران نيز هر گاه مجالي در بين امواج تعصب دست داده بهائيان بنيان توسعه و اصلاح اجتماع را نهاده اند، اولين مدارس آموزش دختران اولين حمامهاي بهداشتي در بسياري نقاط ايران و اولين مهاجرت پزشکان و معلمان به مناطق محروم و عقب مانده و اولين تدوينها ي دستگاهها و رديفهاي موسيقي ايراني و بسيار اصلاحات اقتصادي و اجتماعي ديگر در ايران به همت بهائيان صورت گرفته و بهائيان در هر مملکتي که عقل و انصاف حکمفرما باشد مورد احترامند و اين احترام دليل وابستگي آنها به حکومتها نيست.
[i]. پيام 29 اکتبر 2008
YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=dYa_-1RYelg)