دین مجموعه ی تعالیم و احکامی است که پرورش اخلاقی و روحانی انسان و حرکت او را به سوی کمال ممکن میسازد . این گمان که علم و عقل به تنهائی برای انسان کافی است ، گمان باطلی است .
علم و عقل نقش بسیار مهمی در پیشبرد جامعه ی بشری دارند ، اما نمی توانند مبنای استواری برای اخلاقیات و پرورش وجدانی انسان باشند زیرا نیروی کافی برای غلبه بر نفس پرستی ها و لذت جویی های انسان ندارد . بسیار میشود که عقل بازیچه ی دست هوس ها و خودخواهی های انسانی می گردد و اعمال زشت و ظالمانه را موجه جلوه میدهد . نمونه های زیادی در تاریخ هست که نشان میدهد چه اعمال وحشیانه و چه کشتارهایی که توجیه عقلانی شده اند .
علم نیز وسیله ای است که میتواند در دست هر کسی قرار گیرد و در راه هر هدفی به کار گرفته شود ، هدف هایی که می توانند بسیار ناشایسته و مخزب باشند .
آنچه حقیقتا انسان را از گناه و خطا باز میدارد ، خودداری و منع درونی است که تنها دین می تواند آن را ایجاد کند . اگر دین نباشد تا انسان را از درون از خطا باز دارد ، از قانون نیز کاری ساخته نیست ، چه که انسان همیشه می تواند برای فرار از قانون راهی بیاید :
اگر سراج (چراغ) دین مستور (خاموش) ماند ،هرج و مرج راه یابد .
کانال تلگرام آموزه های دیانت بهائی
@ayine_bahai01