یکی از آموزه‌های اساسی حضرت باب استمرار، تداوم و تکامل ادیان است. در طول تاریخ، همان طور که انسان پیشرفت می کند تجلی الهی هم جلوۀ کاملتر و جامعتری از خود ظاهر می کند.
هر دینی نسبت به گذشته و در زمان خودش کامل است اما در عین حال زمینه را برای مرحله بعدی از تکامل آماده می سازد. هر دین جدیدی حقایق و کمالات دین قبل را آشکار می نماید و بسط و گسترش می دهد و موارد جدیدی بر آن می افزاید. مثلاً کمالِ تورات، انجیل و کمالِ انجیل، قرآن است و اکنون کمالِ قرآن بصورت بیان و در آئینی که حضرت باب آورده، ظاهر شده‌است. بر اساس همین منطق، هیچ دینی آخرین دین نیست، بلکه هر دینی برای نیازهای دوره ای محدود از تاریخ بشر ظهور یافته‌است. به باور حضرت باب، آثار ایشان برای اولین بار حقایق نهفته و باطنی مفاهیم اسلامی و آیات قرآنی را آشکار می‌کند، حقایقی که به عقیده ایشان با باور رایج میان مسلمانان تفاوت بسیار دارد.
کانال سفینه عرفان (http://t.me/safineherfan)