بشارت نهم : باید عاصی در حالتیکه از غیرالله خود را فارغ و آزاد مشاهده نماید، طلب مغفرت و آمرزش کند، نزد عباد اظهار خطایا و معاصی جایز نه، چه که سبب و علت آمرزش و عفو الهی نبوده و نیست و همچنین این اقرارنزد خلق سبب حقارت و ذلت است و حق جل جلاله ذلت عباد خود را دوست ندارد. انه هو المشفق الکریم. عاصی باید ما بین خود و خدا، از بحر رحمت، رحمت طلبد و از سماء کرم مغفرت مسئلت کند و عرض نماید :
«الله ابهی»
«اتلوا آيات اللّه فی کلّ صباح و مسآء»
«نیکوست حال کسی که در لیالی و ایام به آیاتش انس گیرد و قرائت نماید»
پیام آسمانی ج ۱- ص۸۶
هوالله
يا رَبَّنا الأَعْلَى نَسْأَلُكَ بِحَقِّ دَمِكَ المَرْشُوشِ عَلَى التُّرابِ بِأَنْ تَجِبَ دُعاءَنَا وَتَحْفَظَنَا فِي صَوْنِ حِمايَتِكَ وَكلاءَتِكَ وَتُمْطِرَ عَلَيْنا سَحَابَ جُودِكَ وَإِحْسانِكَ وَتُؤَيِّدَنا وَتُوَفِّقَنا عَلَى السُّلُوكِ فِي سَبِيلِكَ وَالتَّمَسُّكِ بِحَبْلِ وَلائِكَ وَإِثْباتِ حُجَّتِكَ وَانْتِشَارِ آثارِكَ وَدَفْعِ شَرِّ أَعْدَائِكَ وَالتَّخَلُّقِ بِأَخْلاقِكَ وَإِعْلانِ أَمْرِ مَحْبُوبِكَ الأَبْهى الَّذِي فَدَيْتَ نَفْسَكَ فِي سَبِيلِهِ وَما تَمَنَّيْتَ إِلاَّ القَتْلَ فِي مَحَبَّتِهِ، أَغِثْنا يا مَحْبُوبَنا الأَعْلَى وَاشْدُدْ أُزُورَنا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنا وَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا، وَأَطْلِقْ أَلْسِنَتَنا بِمَحَامِدِكَ وَنُعُوتِكَ، وَكَلِّلْ أَعْمَالَنَا وَمَجْهُودَاتِنا بإِكْلِيلِ قَبُولِكَ وَرِضَائِكَ وَاجْعَلْ خَاتِمَةَ حَياتِنا ما قَدَّرْتَهُ لِلْمُخْلِصِينَ مِنْ بَرِيَّتِكَ وَأَجِرْنا فِي جِوارِ رَحْمَتِكَ وَأَدْخِلْنا فِي فَضاءِ أَنْوارِ قُرْبِكَ وَاحْشُرْنا مَعَ المُقَرَّبِينَ مِنْ أَحِبَّتِكَ وَقَدِّرْ لَنَا الوُفُودَ عَلَيْكَ وَرَنِّحْنَا بِصَهْباءِ لِقَائِكَ وَأَخْلِدْنا فِي حَدَائِقِ قُدْسِكَ وَارْزُقْنَا كُلَّ خَيْرٍ قَدَّرْتَهُ فِي مَلَكُوتِكَ يا مُغِيثَ العالَمِينَ.
الها معبودا ملكا مقصودا
به چه لسان تو را شكر نمايم، غافل بودم آگاهم فرمودی، مُعرِض بودم بر اقبالْ تأييد نمودی، مُرده بودم از آبِ حياتْ زندگى بخشيدی، پژمرده بودم از كوثر بيان كه از قلم رحمٰن جارى شده تازگى عطا كردی، پروردگارا وجودِ كُلّ از جُودت موجود. از بَحر كرمت محروم مفرما و از درياى رحمتت منع مكن. در هر حال توفيق و تأييد ميطلبم و از سماءِ فضلْ بخششِ قديمت را سائلم. توئى مالكِ عطا و سلطان ملكوتِ بقا.
حضرت بهاءالله الواح مقدسه و ادعیه مبارکه بسیار در تعلیم وجود خدا و در توصیف اسماء و صفات و تجلیل و تسبیح آن ذات منیع نازل فرموده اند در حقیقت یکی از هدایای ارزنده ای که ایشان در زمینهء معارف الهی به بشر ارزانی فرموده اند این است که حقیقت الوهیت و اسرار خلقت را به مقتضای درک انسان در این عصر و زمان ظاهر و آشکار ساخته و بسیاری از سوءتفاهمات و افکار ساخته فکر بشر را درباره آن سلطان بیمثال مرتفع نموده اند .
لوح لاهه خطاب به کنفرانس صلحی است که به این نام در شهر لاهه ی هلند در اوایل قرن نوزدهم به دعوت نیکلای دوم ، پادشاه روسیه و با حضور پانزده کشور جهان برگزار شد لوح لاهه در واقع شامل دو لوح میباشد که در لوح دوم حضرت عبدالبها جنگ دوم جهانی را پیش بینی و اخطار میدهند .
با سپاس از عزیزان تهیه کننده این مجموعه ارزشمند و ارسال و اجازه نشر آن به مناسبت سالگرد تولد حضرت عبدالبهاء – کتابخانه نور
