مَظهر، به معنای محلّ ظهور است و ظهور، به معنی آشکار شدن، یا نشان دادن چیزی که پنهان بوده، می باشد. مظاهر ظهور الهی همان پیامبران و وجودات مقدّسی هستند که برای نوع بشر نصایح و اراده الهی را آشکار می نمایند. ما را هدایت می کنند تا بتوانیم در مسیر خواست و رضای الهی قدم برداریم. ما می توانیم با پیروی از ایشان نمونه انسانی که شایسته بندگی حق تعالی است، باشیم.
در سفرنامه مبارک مسطور است:
“و از جمله مطالبی که احباب سؤال کردند معنی الواح زبرجدی در کلمات مکنونه بوده فرمودند
دو کلمهٔ « بها » و « بهاء » دارای دو معنای متفاوت هستند اوّلی به معنای « قیمت و ارزش » است و دوّمی به معنای: « زیبایی ، نیکویی، روشنی ، درخشندگی، فر، شکوه، فره » است.
عيد رضوان بنا بر تصريح جمال قدم در کتاب مستطاب اقدس عيدى است که در آن حضرت رحمن بر من فى الامکان باسماء حسنى و صفات علياى خود تجلّى فرموده است. (١)
حکمِ وجوب و تکرارِ اَذکار و اَدعیۀ گوناگون به تعداد زیاد در ادیان قبل و به تعداد بسیار کم تر در دین بهائی وجود دارد. برای درک بعضی حکمت های تکرارِ هر بار تکبیراتی چون تکبیرِ “اللهُ اَبهیٰ” (1) در دین بهائی می توان آنها را در خود آثارِ منصوصِ بهائی جست.
۱- ابلاغات: برای لجنات و محافل بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. (ابلاغات محفل مقدس روحانی تهران)
