سپتامبر 10, 2015
مروری بر تعالیم آئین بهائی
اقتباس از نویسندگان بهائی
چند روزی است که مدارس شروع شده است. می‌دانیم که مسئله تعلیم و تربیت کودکان یکی از مهم‌ترین مسائل امروزه جهان می‌باشد. هر پدر و مادری نگران است که مبادا در این مسیر فرزندان‌شان تعلیمی نادرست و گرایش‌های نامطلوب یابند.
در آئین بهائی تعلیم و تربیت کودکان اجباری است و تعلیمات شامل تربیت اخلاقی نیز می‌باشد.
اهمیت تعلیم و تربیت در آئین بهائی به حدی است که اگر والدین بهایی از لحاظ مالی از عهده آن برنیایند جامعه بهایی وسائل تعلیم و تربیت کودکان را فراهم می‌سازد.
تعلیم و تربیت در امر بهائی ابعاد مفصلی دارد که به بعضی از آنها به اختصار اشاره می‌کنم. مقصد از تعلیم تنها آموختن سواد خواندن و نوشتن و فراگیری علوم نیست. بهائیان تشویق بر این شده‌اند که به تحصیل موضوعاتی پردازند تا بتوانند به نحوی به جامعه انسانی خدمتی نمایند و سودی برسانند.
اصولاً وحدت عالم انسانی که مقصد آئین بهائی است مستلزم آنست که افراد بشر با یکدیگر همکاری و هم‌آهنگی کرده و در پیشرفت و نگهداری آن شرکت جویند زیرا که ترقی فرد در پیشرفت و رشد جامعه تأثیر مستقیم دارد.
دیگر آن که تعلیم و تربیت ملازم یکدیگرند حتی تربیت اخلاق را باید بیش از تعلیم علوم اهمیت داد. در خصوص تربیت اخلاقی در آثار بهایی داریم:
“… که چون به بلوغ رسند مانند شمع برافروزند و به هوی و هوس که شیوه حیوان نادان است آلوده نگردند بلکه در فکر عزّت ابدیه و تحصیل فضائل عالم انسانی باشند (فضائل، نیکی‌ها و بخشش‌ها).”
در مورد تعلیم و تربیت دختران نیز چنین تکلیف شده است:
”تعلیم و تربیت دختران واجب‌تر است از پسران زیرا دختران مادران گردند و مادر است که فرزند را برای جامعه پرورش می‌دهد.”
اما آئین بهائی تنها به تعلیم و تربیت اجباری اکتفا نمی‌کند، بلکه از آن فراتر رفته روش تربیت عمومی را سفارش می‌نماید، یعنی آن که هدف تعلیم و تربیت در سراسر جهان یکی باشد و کودکان را به عنوان اعضاء جامعه جهانی پرورش دهند و شعار وحدت عالم انسانی ترویج کنند. سیستم تعلیم و تربیت مشترکی باید در سراسر جهان بوجود آید که مقصد اصلی‌اش پرورش کودکان برای ایجاد یک تفکر و تفاهم جهانی باشد.
“تربیت عموم لازم است و وحدت اصول و قوانین تربیت نیز از لازم‌ترین امور، تا جمیع بشر تربیت واحد گردند یعنی تعلیم و تربیت در جمیع مدارس عالم یکسان باشد…”
ملاحظه می‌فرمائید که چگونه تعالیم و اصولی که مؤسس آئین بهائی پایه نهاده همه را به سوی یگانگی و محبت عمومی رهنمون می‌کند و همین اصل تعلیم و تربیت اجباری و عمومی (که در حدود ۱۷۰ سال پیش پایه‌گذاری شده) به نحوی که ذکر شد چون در جهان به وجود آید بیش از یک یا دو نسل نمی گذرد که مردمان جهان خود را با یکدیگر بیگانه ندیده و نبینند و در سراپرده یگانگی در کنار هم با صلح و صفا زندگی بکنند.
اهمیت تعلیم و تربیت در آئین بهائی این است که هم معنویات و روحانیات کودکان را تقویت نماید و هم آنان را در علوم و فنون تجربی که سبب آسایش جهانیان است وارد سازد.
جوامع بهائی در سراسر جهان کلاس‌هایی برای کودکان و نوجوانان ترتیب می‌دهند که در آخر هفته گرد هم آیند و دروس اخلاقی بیاموزند. این کلاس‌ها حدود صد سال پیش در ایران و بعضی از کشورها تشکیل شد و آن را کلاس‌های درس اخلاق می‌نامند که خداشناسی و موارد اخلاقی در آن تدریس می‌شود.
این کلاس‌ها به قدری موفقیت آمیز بوده که ستایش دوستان و همسایگان غیر بهایی را برانگیخته و بسیاری از آنان چنان ستاینده روش تربیت بهایی شده‌اند که کودکان خود را به کلاس درس اخلاق بهائی می‌فرستند.
بهائیان نیز که بین مردم تفاوتی نمی‌گذارند با آغوش باز آنان را می‌پذیرند و با پرورش کودکان کشور خود از هر دین و مذهبی خدمتی شایان به وطن و جهان می‌نمایند. حال در همه کشورهای جهان دیده می‌شود که بر تعداد شاگردان کلاس‌های درس اخلاق افزوده می‌شود.
منبع: سایت شهروند