حضرت عبدالبهاء راجع به انشقاق قمر می‌فرمایند قوله الاحلی: «انشقاق قمر را معانی متعدده است محصور معنی ظاهر نبوده از آن جمله مقصود اضمحلال نفس است که قبل طلوع شمس احدیّه از افق محمدیّه ناس مستنیر از انوار علوم و حکم و معارف او بودند
چون نفوسی که در کور مسیح قبل از ظهور جمال احمدی در مابین ناس دعوت به صراط مستقیم و منهج قویم می نمودند و انوار معارف و حکمی که از مصباح عیسوی و مشکاة مسیحی اقتباس نموده بودند از السنشان ظاهر و ناس به هدایت و دلالتشان و نور حمکت و معرفتشان در سبیل هدایت سلوک می نمودند چون نیّر اعظم و شمس قدم از مشرق یثرب و بطحا ظاهر گشت این نفوس موفق به ایمان نشدند و از آن شمس افق توحید مستضئی نگشتند لذا این نجوم ساقط و قمر منشرح گشت(چون برآمد شمس انشق القمر) این است که در انجیل در علامات ظهور بعد می فرماید(تتساقط النجوم و القمر لایعطی نوره ابدا) البته اشعه ساطعه که از شمس حقیقت ظاهر گشته رونق و جلوه هر کوکب منیری را محو می فرماید. ع ع
اسرار ربانی، صفحه ۱۳۰
طلوعی دیگر(Tlgrm.in/tolouidigar)