Such is the condition and fate of His companions which in former days hath been foretold. And now observe how, according to this tradition, Zawrá’ is no other but the land of Rayy.
In that place His companions have been with great suffering put to death, and all these holy beings have suffered martyrdom at the hand of the Persians, as recorded in the tradition. This thou hast heard, and unto it all testify. Wherefore, then, do not these groveling, worm-like men pause to meditate upon these traditions, all of which are manifest as the sun in its noontide glory? For what reason do they refuse to embrace the Truth, and allow certain traditions, the significance of which they have failed to grasp, to withhold them from the recognition of the Revelation of God and His Beauty, and to cause them to dwell in the infernal abyss? Such things are to be attributed to naught but the faithlessness of the divines and doctors of the age. Of these, Sádiq, son of Muhammad, hath said: “The religious doctors of that age shall be the most wicked of the divines beneath the shadow of heaven. Out of them hath mischief proceeded, and unto them it shall return.”
“اين است حکم و امر اصحاب آن حضرت که از قبل بيان فرمودهاند. و حال ملاحظه فرمائيد که زوراء موافق اين روايت ارض ری است. و اين اصحاب را در آن مکان به بدترين عذاب بقتل رساندند و جميع اين وجودات قدسی را عجم شهيد نموده چنانچه در حديث مذکور است و شنيدهاند و بر همه عالم واضح و مبرهن است. حال چرا اين خراطين ارض در اين احاديث که جميع آن به مثل شمس در وسط سماء ظاهر شد تفکّر نمی نمايند و اقبال به حقّ نمی جويند و به بعضی احاديث که معنی آن را ادراک ننمودهاند از ظهور حقّ و جمال اللّه اعراض جستهاند و به سقر مقرّ گزيدهاند؟ نيست اين امور مگر از اعراض فقهای عصر و علمای عهد. اين است که صادق بن محمّد می فرمايد: “فُقَهاءُ ذلِکَ الزَّمانِ شَرُّ فُقَهاءِ تَحْتَ ظِلِّ السَّماءِ مِنهُم خَرَجَتِ الفِتْنَةُ و إلَيهم تَعُودُ.””
ارض رَی: نام رَی در پارسی باستان رَگ و در اوستا رَغا و در پهلوی رَگ و در یونان رَغَه و در ارمنی ر و در نویسندگان عرب الری تلفظ میشود و در قرن ششم قبل از میلاد در کتیبه داریوش کبیر یاد شده است ]قاموس ایقان، صفحه ۸۰۲ [ این شهر پایتخت مذهبی زرتشتیان، پایتخت تابستانی اشکانیان و سرانجام در عصر اسلامی، پایتخت آل بویه و سلجوقیان بوده و پس از آن، به‌تدریج از اهمیت آن کاسته شده است. ری امروزه به دلیل وجود حرم عبدالعظیم حسنی در آن، مورد توجه است. عالمان شیعه، سیاستمداران و چهره‌های ادبی و هنری بسیاری در شهر ری دفن شده‌اند؛ از جمله شیخ صدوق، محمدرضا مهدوی کنی، آیت الله کاشانی، جلال آل احمد و ناصرالدین شاه قاجار. ری در برخی از روایات شیعه، مذمت شده است. این روایات را برخی به دلیل کشته شدن امام حسین(ع) به طمع ملک ری دانسته‌اند. برخی نیز این شهر را شوم و خاک آن را لعنت‌شده دانسته‌اند.عمر بن سعد، آماده حرکت به سوی ری و به دست گرفتن حکومت آن بود که عبیدالله بن زیاد او را مامور مقابله با امام حسین کرد. ابن سعد ابتدا از این کار سرباز زد، اما وقتی عبیدالله بن زیاد او را تهدید کرد که یا باید به مقابله با حسین(ع) برود و یا فرمان حکومت ری را پس دهد، مأموریت جدید را پذیرفت و با سپاهیان تحت امر خود به سوی کربلا حرکت کرد. [قائدان، آستان مقدس حضرت عبدالعظیم حسنی در گذشته و حال]
“فُقَهاءُ ذلِکَ الزَّمانِ شَرُّ فُقَهاءِ تَحْتَ ظِلِّ السَّماءِ مِنهُم خَرَجَتِ الفِتْنَةُ و إلَيهم تَعُودُ.”
علمای دینی آن زمان شریرتین فقهاء در زیر آسمان هستند فتنه از آنها برخواسته میشود و به خودشان باز میگردد.
اصل حدیث در کتاب روضه کافی کلینی در جزء هفتم، در قسمت حدیث الفقهاء و العلماء به این شکل آمده است: “علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن النوفلي، عن السكوني، عن أبي عبدالله عليه السلام قال: قال أمير المؤمنين (ع): قال رسول الله صلى الله عليه وآله: سيأتي على الناس زمان لا يبقى من القرآن إلا رسمه ومن الاسلام إلا اسمه، يسمعون به وهم أبعد الناس منه، مساجدهم عامرة وهي خراب من الهدى، فقهاء ذلك الزمان شر فقهاء تحت ظل السماء منهم خرجت الفتنة وإليهم تعود.”
زمانی بر امتم رخ دهد که از قرآن کریم تنها رسم خط آن. واز اسلام فقط اسم آن باقی ماند که از آن تنها نام ببرند ومسلمانان دورترین مردم از اسلام باشند مسجدهایشان بظاهر آباد ومعمور دلی از هدایت وحقیقت ویران باشد فقیهان آن زمان بدترین فقیهان در زیر آسمان باشند که فتنه از آنها خارج شود وبسوی آنها برگردد