بند هجدهم: حکم ذکر الله ابهی

قد کتب لمن دان باللّه الدّيّان ان يغسل فی کلّ يوم يديه ثمّ وجهه و يقعد مقبلاً الی اللّه و يذکر خمساً و تسعين مرّة اللّه ابهی کذلک حکم فاطر السّمآء اذ استوی علی اعراش الاسمآء بالعظمة و الاقتدار * کذلک توضّأوا للصّلوة امراً من اللّه الواحد المختار *

It hath been ordained that every believer in God, the Lord of Judgement, shall, each day, having washed his hands and then his face, seat himself and, turning unto God, repeat “Alláh-u-Abhá” ninety-five times. Such was the decree of the Maker of the Heavens when, with majesty and power, He established Himself upon the thrones of His Names. Perform ye, likewise, ablutions for the Obligatory Prayer; this is the command of God, the Incomparable, the Unrestrained.
واجب شده است بر هر کسی که معتقد به خداوند حسابرس است، اینکه بشوید در هر روز صورتش را و دو دستش را و بنشیند به طرف خدا (رو به روی قبله) و نود و پنج مرتبه (الله ابهی) بگوید. اینطور حکم کرده است خالق آسمان، وقتی که نشست بر عرشهای اسماء عظمت و اقتدار و توانایی. و وضو بگیرید برای نماز (به همین گونه) این امری است از طرف خداوند یکتای مختار.

حضرت عبدالبهاء در لوح خطاب به جناب میرعلی اصغر اسکوئی فریدی میفرمایند:” وضو قبل از وقت صلوة و حین حلول وقت هر دو مقبول، تجدید لازم ندارد مگر آنکه وضو زائل گردد زیرا اتصال وضو به صلوة بدون فاصله شرط نه. بین وضو و صلاه اگر فاصله واقع گردد صلاة جائز.”
در اسلام حديثی دالّ بر اين مطلب است که از ميان اسماء متعدّد خدا يکی از همه عظيمتر است، ولی هويّت اين اسم تا به حال مستور بود تا آنکه جمال قدم تأييد فرمودند که بهاء اسم اعظم الهی است. عبارت اللّه ابهی يکی از شئون اسم اعظم است
مشتقّات کلمه بهاء نيز اسم اعظم محسوب می‌‌شود. حضرت ولىّ امراللّه در توقيعی که حسب الامر مبارک صادر گشته فرموده‌اند که نام بهاءاللّه اسم اعظم است و عبارات يا بهاء الابهی در مقام استغاثه و اللّه ابهی در مقام تحيّت هر دو بر نفس مقدّس حضرت بهاءاللّه دلالت دارد. معنی و مقصود از اسم اعظم آن است که جمال قدم به اجلّ و اعظم اسماء الهی مبعوث گشته‌اند، يعنی مقام آن حضرت مقام مظهر کلّی الهی است.