بند هشتاد و سوم

Gracious God! Notwithstanding the warning which, in marvelously symbolic language and subtle allusions, hath been uttered in days past, and which was intended to awaken the peoples of the world and to prevent them from being deprived of their share of the billowing ocean of God’s grace, yet such things as have already been witnessed have come to pass!

Reference to these things hath also been made in the Qur’án, as witnessed by this verse: “What can such expect but that God should come down to them overshadowed with clouds?” A number of the divines, who hold firmly to the letter of the Word of God, have come to regard this verse as one of the signs of that expected resurrection which is born of their idle fancy. This, notwithstanding the fact that similar references have been made in most of the heavenly Books, and have been recorded in all the passages connected with the signs of the coming Manifestation.

سبحان اللّه، با وجود اينکه از قبل اين امورات را به تلويحات عجيبه و اشارات غريبه خبر داده‏اند تا جميع ناس اطّلاع يابند و در آن روز خود را از بحر البحور فيوضات محروم نسازند مع ذلک امر چنين واقع می شود که مشهود است. و اين مضمونات در قرآن هم نازل شده چنانچه می فرمايد: “هَل يَنظُرُونَ إلّا اَن يأتِيَهُمُ اللّهُ فِی ظُلَلٍ مِنَ الغَمامِ.” و علمای ظاهر بعضی اين آيه را از علائم قيامت موهوم که خود تعقّل نموده‏اند گرفته‏اند و مضمون آن اين است: آيا انتظار می کشند مگر اينکه بيايد آنها را خدا در سايه ای از ابر؟ و حال آنکه اين مضمون در اکثر کتب سماوی مذکور است و در همه اماکن در ذکر علامات ظهور بعد ذکر فرموده‏اند چنانچه از قبل ذکر شد.

بحر البحور: دریای دریاها، مقصود مظهر الهی است.

سوره بقره، آیه ۲۱۰:”هَل يَنظُرُونَ إلّا اَن يأتِيَهُمُ اللّهُ فِی ظُلَلٍ مِنَ الغَمامِ.”
آیا منتظرند که خداوند در سایه بان هائی از ابرها بیاید؟
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان مینویسد: منظور امر خدا است ، نه خود خدا، مانند عبارت (جاء ربك )، و عبارت (و ياتيهم اللّه )، و بگوئيم منظور (جاء امر ربك ) و (ياتيهم امر اللّه ) است .