يا معشر الملوک قد نزّل النّاموس الاکبر فی المنظر الانور و ظهر کلّ امر مستتر من لدن مالک القدر الّذی به اتت السّاعة و انشقّ القمر و فصّل کلّ امر محتوم *
O kings of the earth! The Most Great Law hath been revealed in this Spot, this scene of transcendent splendour. Every hidden thing hath been brought to light by virtue of the Will of the Supreme Ordainer, He Who hath ushered in the Last Hour, through Whom the Moon hath been cleft, and every irrevocable decree expounded.
ای پادشاهان، نازل شد ناموس اکبر به واسطه ی مظهر انوار و ظاهر شد هر امر پنهانی، از طرف مالک قدر که در ساعت (لحظه ) آخر آمد و شکافت ماه را و واضح شد کل احکام ثابت و استوار .
در روایات متعدد جبرئیل با القاب طاووس الملائکه، افضل الملائکه، ناموس اکبر (به معنای صاحب خبر خیر، در مقابل جاسوس به معنای صاحب خبر شر) یاد شده است. رجوع شود به نَوَوی، ج ۱، ص۱۴۴؛ قزوینی، ص۹۱؛ سیوطی، ج ۱، ص۹۲؛ مجلسی، ج ۱۷، ص۳۰۹، ج ۱۸، ص۲۲۸، ج ۵۶، ص۲۵۸.
حضرت ولی امرالله در لوح قرن ناموس اکبر را به کتاب اقدس تبیین فرموده اند ( رحیق مردم جلد دوم صفحه ی ۱۱۱)
فلاسفه و متکلمین را عقیده بر این است که وحی غیر از حدس صائب بلاانقطاع ، چیز دیگری نیست و در آن خطّا راه ندارد ، زیرا مطابق واقع بوده و منافی برهان نمی باشد وهرگز به خطا واشتباه نمی گراید واین مطلب را دراصطلاح ادیان «عصمت کبری» نامند. وجود این وحی ، سرچشمه فیاضی است که حقایق روحانی متصلا از آن تراوش می یابد ، بدون آنکه تعطیل یا انقطاعی در آن حاصل آید .
باری به هر طریق در لوحی میفرمایند: “و اما ما سالت من الجبرئیل اذا جبریل قام لدی الوجه و یقول یا ایها السائل فاعلم اذا تکلم لسان الاحدیه بکلمه العلیاء یا جبرئیل ترانی موجوداً علی احسن الصور فی ظاهر الظاهر لاتعجب من ذلک ان ربک لهو المقتدر القدیر.”
آیه ی قران است که میفرماید: اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ (سوره ی قمر آیه اول)
بنابر روایات، پیامبر اکرم(ص) به عنوان معجزه، ماه را در آسمان به دو نیمه جدا از هم تبدیل کرد و سپس فرمان داد تا به حال نخستین بازگردد. این بخش از ماجرا محل اتفاق منابع اسلامی است. (شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، دار احیاء التراث العربی، ج۹، ص۴۴۳.)
اشراق خاوری در تقریرات مینویسد: ” جمال مبارک در اینجا صریحاً میفرمایند ” اقتربت الساعه” که پیغمبر فرمود، یعنی ساعت قیام مظهر امرالله، وقتی که مظهر امرالله قیام کند و ساعت قیامت فرا برسد انشقاق قمر حاصل خواهد شد، یعنی امر عظیمی اتفاق خواهد افتاد، مثل اینکه کسی ماه را منشق کند.”