بند چهل و یکم: غرور حاصل از علم

من النّاس من غرّته العلوم و بها منع عن اسمی القيّوم و اذا سمع صوت النّعال عن خلفه يری نفسه اکبر من نمرود قل اين هو يا ايّها المردود تاللّه انّه لفی اسفل الجحيم * قل يا معشر العلمآء اما تسمعون صرير قلمی الاعلی و اما ترون هذه الشّمس المشرقة من الافق الابهی الی م اعتکفتم علی اصنام اهوآئکم دعوا الاوهام و توجّهوا الی اللّه مولاکم القديم *

Amongst the people is he whose learning hath made him proud, and who hath been debarred thereby from recognizing My Name, the Self-Subsisting; who, when he heareth the tread of sandals following behind him, waxeth greater in his own esteem than Nimrod. Say: O rejected one! Where now is his abode? By God, it is the nethermost fire. Say: O concourse of divines! Hear ye not the shrill voice of My Most Exalted Pen? See ye not this Sun that shineth in refulgent splendour above the All-Glorious Horizon? For how long will ye worship the idols of your evil passions? Forsake your vain imaginings, and turn yourselves unto God, your Everlasting Lord.
بعضی از مردم به علومی که تحصیل کرده اند مغرورند. و این علمشان مانع شناخت اسم قیوم (مظهر امر الهی) میشود. ایشان وقتی صدای کفش مریدان خود را از پشت سر خود میشنوند، فکر میکنند از نمرود هم بالاترند. بگو او (نمرود) کجاست ای کسی که مردودی قسم به خدا نمرود سابق در اعماق جهنم اسیر است. ای گروه علماء آیا نمیشنوید صدایی را که از این قلم الهی مرتفع است و آیا نمیبینید آفتابی را که از افق مشیت الهی میتابد؟ تا کی در پای نفس و هوای خود معتکف هستید؟ توجه کنید به خداوند که مولای ازلی شماست.

در خصوص این قسمت در ایقان بخش دوم بحث شده است که میفرمایند العلم حجاب الاکبر…. درک بیانات حمامات معنویه هیچ دخلی به علم ظاهری ندارد این منوط بصفای قلب و تزکیه نفوس و فراغت روح است چنانچه عبادی چند موجودند که حرفی از رسوم علم ندیده اند و بر رفرف علم جالسند و از سحاب فیض الهی ریاض قلوبشان بگلهای حکمت و لاله های معرفت تزیین یافته فطوبی للمخلصین من انوار یوم عظیم.